သို႔.....ခ်စ္ရပါေသာ မမမြန္..

October 31, 2009
သို႔
ခ်စ္ရပါေသာ မမမြန္
ရယူျခင္း...ေပးဆပ္ျခင္း
အဲဒီလို ျငင္းခုန္ေနၾကသူေတြထဲမွာ
ကၽြန္ေတာ္ ဘာ့ေၾကာင့္ လူရာမ၀င္ႏိုင္ခဲ့တာလဲ
ကၽြန္ေတာ္လည္းပဲ ခ်စ္တတ္ခဲ့ပါတယ္ မမမြန္။

ထားလိုက္ပါေတာ့ မမမြန္
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ပိတ္ထားတဲ့ တံခါး
ကမၻာကုန္ေအာင္ ပြင့္မသြားဘူးပဲ ထားလိုက္ပါေတာ့
နင့္နင့္သီးသီး စကားလံုးေတြေတာ့
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ေလ်ာ့ပါးသြားမလား
အဲဒီလို ေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့ပါတယ္ မမမြန္။

နည္းနည္းပါးပါး ခါးသက္ေပမယ့္
ေျဖသိမ့္ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ေလွ်ာ့ထားခဲ့ပါရဲ႕
“မသာေကာင္..ေသျခင္းဆိုး” လို႔ ၾကားေနရတာက
ေ၀းသြားတာထက္ စာရင္ေတာ့
နည္းနည္းေပ်ာ့တဲ့ ေ၀ဒနာပါ။

ခ်စ္ရပါေသာ မမမြန္
ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို မခ်စ္ဘူး
မေန႔ကလည္း မခ်စ္ဘူး
အရင္ေန႔ကလည္း မခ်စ္ဘူးဆိုေတာ့
နည္းနည္းေတာ့ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ခ်င္ၿပီ မမမြန္။

ဒါေပမယ့္လည္း မမမြန္
မနက္ဖန္မွာ ခ်စ္လာႏိုင္မလား
သဘက္ခါမွာ ခ်စ္လာမလား
ေနာက္ရက္ေတြမွာ ခ်စ္လာႏိုင္ေသးလားဆိုၿပီး
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြက အၿပီးသတ္ဖို႔ ခဲယဥ္းေနတုန္းပဲ မမမြန္။

အားနာလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္္
သနားလို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္
ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ရွိတာ အကုန္လံုးအတြက္
ေနာက္ဆံုးထြက္သက္အထိ ေမွ်ာ္လင့္ေနပါရေစ မမမြန္။
ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀အတြက္ အလိုအပ္ဆံုးလည္း ျဖစ္ေနလို႔ပါ။

“လက္နက္ မပါဘဲ
စစ္၀ကၤဘာကုို ငါမသြားရဲဘူး“ ..တဲ့
တာရာမင္းေ၀က ေျပာတယ္ မမမြန္
မမြန္ မပါတဲ့ ဘ၀တိုက္ပဲြထဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသြားရဲဘူးဗ်ာ..။

“ငါ့ အိပ္ယာနဲ႔ ငါ့ည က
ငါ့ေက်ာကုန္းေအာက္မွာ က်ေပ်ာက္သြားခဲ့တယ္“ ..လို႔
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေရးဖူးတယ္ မမမြန္
အႏွိပ္စက္ခံေနရမွေတာ့
အအိပ္ပ်က္တာလည္း မဆန္းဘူးပဲ ဆိုပါေတာ့..
အားမတန္ရင္ မာန္ေလွ်ာ့ရပါတယ္ မမမြန္..။

စြပ္စြဲတာ မဟုတ္ရပါဘူးေနာ္..
ႏြံထဲမွာ နစ္ေနတာကိုပဲ သိေစခ်င္တာပါ

တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း
အခ်စ္ဆိုတာ ေစာဖို႔ အဓိက မဟုတ္ဘူး
စစ္ဖို႔ အဓိကလို႔ မမြန္ၾကားေအာင္ ေအာ္ပစ္ခ်င္တယ္
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မမြန္ရဲ႕ ခ်စ္ခ်စ္
စစ္မျဖစ္ရဘူးဆိုရင္ပါ။

သိပါရဲ႕လား မမမြန္
မ်က္လံုးမွိတ္ၿပီး မမြန္အေၾကာင္းေတြးရင္
တျခားေယာက္်ားကို တြဲၿပီး ျမင္ေယာင္ေနရတာ
ႀကီးစြာေသာ ဒုကၡပါ မမမြန္
ေနာက္က်တယ္ဆိုတဲ့ စကား
ေနာက္ဘ၀အထိ မၾကားခ်င္ဘူး
တူးတူးခါးခါး မုန္းတယ္ မမမြန္။

ဒါေပမယ့္ေပါ့ မမမြန္
ထူးေတာ့လဲ မထူးပါဘူးေနာ္
““မင္းအရင္ လာခူးလဲ
ဖူးပြင့္ေပးမွာ မဟုတ္ဘူး”” လို႔ မမြန္ ေျပာခဲ့ဖူးသားပဲ..။
ဒီလိုဆို မမမြန္
မမြန္ရဲ႕ သိကၡာတရားအတြက္...
ေရာက္တဲ့ ေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ရပ္ေနရမယ္လား..
ထားလိုက္ပါေတာ့ မမမြန္..။

ခ်စ္ရပါေသာ မမမြန္
မမြန္က ေခါင္းေရွာင္ခ်င္မွေတာ့..
ဒါရိုက္တာက ကၽြန္ေတာ္ပဲ လုပ္ရေတာ့မွာေပါ့
(၀မ္းနည္းဖို႔ ေကာင္းတာတစ္ခုက...)
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ဇာတ္ညႊန္းေရးရေပမယ့္
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ငဲ့ၿပီး မင္းသားေနရာမွာ ေရးရင္း
ဇာတ္လမ္းတစ္၀က္မွာတင္ ဗီလိန္ေနရာကို ဆင္းေပးလိုက္ရတယ္ မမမြန္။

သ႔ို ...
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ...ခ်စ္ရပါေသာ မမမြန္..။


(ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာက ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေဟာင္းေလးပါ..)

ကိုယ္တိုင္ေရးပံုတူ..

October 5, 2009
ဂစ္တာတီးၿပီး သီခ်င္းဆိုခ်င္ရင္
ငါ့လက္က ေဆးလိပ္တိုကို အရင္ ခ်။

ေရမေလာင္း ေပါင္းမသင္
ငါ ပြင့္ေစခ်င္တဲ့ ပန္းေတြ အဖူးဘ၀မွာတင္ ေ၀ၾကေမႊးၾက။

ငါလိုခ်င္တဲ့ အာဟာရေတြအတြက္
တစ္ခ်ဳိ႕ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ေတြ ပတ္ပတ္စက္စက္ စေတးေပးၾက။

ငါ ေနာက္က်ခဲ့တဲ့ ခ်ိန္းဆိုမႈေတြမွာ
တစ္ခ်ဳိ႕ ဘက္စ္ကားေတြ အျပစ္ျဖစ္ၾက။

ငါ ျငင္းပယ္ခဲ့တဲ့ အရက္ခြက္ေတြမွာ
တစ္ခ်ဳိ႕ေသာအားနာျခင္းေတြ ဆိုးဆိုးရြားရြား ေရာဂါျဖစ္ၾက။

အငတ္ငတ္ အျပတ္ျပတ္ ငါ့ဆီမွာ “၀က္” ခန္းတဲ့အခါ
သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ အိပ္ကပ္ေတြ ခ်ဳံးခ်ဳံးက်ေအာင္ ပိန္ၾက ကပ္ၾက။

ငါ အားနာရတဲ့ ျငင္းပယ္မႈေတြမွာ
ဆင္ေျခလက္ေျခေတြ ဗုန္းေဗာလေအာ ပြထ။

ငါ မမက္ေမာခ်င္တဲ့ စည္းစိမ္ေတြမွာ
တစ္ခ်ဳိ႕ေသာ ကမ္းလွမ္းမႈေတြ အၿပိဳင္းအရိုင္းသိမ္ငယ္ၾက။

ငါ့ ဆႏၵေတြ တပ္မက္လြန္းတဲ့အခါ
ငါ့ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ သိကၡာတရားေတြ ပက္ပက္စက္စက္ ပ်က္စီးၾက။

ဒီလိုနဲ႔........
..........................

ငါ့ ...သက္တမ္းရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေတြမွာ
ငါ ...ရွဳဴ ရွဴိက္ရမယ့္ သက္တမ္းေတြဟာ
အတၱေတြ တစ္နင့္တစ္ပိုးနဲ႔ ...
ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး .. ထြက္ခြာသြားၾက။

ေနာက္ဆံုး ..ငါသိလိုက္တာက ......

ဂစ္တာတီးၿပီး သီခ်င္းဆိုခ်င္ရင္
ငါ့လက္က ေဆးလိပ္တိုကို အရင္ ခ်။




( ၀က္ = ပိုက္ဆံ)


ေသဆံုးျခင္း

October 1, 2009
တစ္ေနကုန္ တစ္ေနကမ္း
နာရီလက္တံေတြကို ထမ္းၿပီး
ေနာက္ဆံုးခရီးကို ေလွ်ာက္ေနတယ္...
....တားမယ့္သူေတြ ....ေရွ႕က ဖယ္.....။

ထံုးစံ...

June 20, 2009
အထီးက်န္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္
ကုန္းေကာက္စရာ မရွိေအာင္ ရွားပါးလြန္းခဲ့တဲ့ ေမတၱာတရား
ကံၾကမၼာက အၿမဲတမ္း ငါ့ထက္ ႏွာတစ္ဖ်ားသာတယ္...။

ဘယ္ေတာ့မွ မခ်ဳိေတာ့မယ့္ သစ္သီးတစ္လံုးလား
ငါလည္းပဲ အပြင့္အရြက္က စၿပီး ႀကီးထြားခဲ့ရတာပါ..။

ငါ့ဘ၀မွာတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ
ကံေကာင္းတယ္ဆိုတာက ဘာ
ကံမေကာင္းဘူးဆိုတာကေကာ ဘာလဲ....
ကံဆိုတာ လူလုပ္သမွ်
ကိုယ္လုပ္မွ ကိုယ္ရတယ္ဆိုလို႔
ငါ.. ႀကိဳးစားၾကည့္ခဲ့သားပဲ...။

ခက္ေတာ့လည္း ခက္ပါတယ္...
ေခါင္းမာတတ္တာကပဲ အျပစ္နည္းနည္း ျဖစ္ေနသလား...
တစ္ခ်ဳိ ႔ေသာ အခါးေတြက ၀ါးေလေလ ပိုခ်ဳိေလ..။

အခုအခ်ိန္မွာေလ
လိုခ်င္တဲ့သူ လက္ညိႈးေထာင္ ...လို႔
အေဖ့ကိုယ္စား ေျပာေပးမယ့္သူေတြ မရွိႏိုင္ေတာ့ဘူးလား..
ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ကိုယ္ရခဲ့တာေတြက လြယ္ခဲ့သားပဲ။

အင္းေလ.. ျဖစ္ခ်င္တာေတြ မျဖစ္တာ မ်ားလြန္းေတာ့
ခပ္ေပါ့ေပါ့ထားလိုက္တဲ့ ဘ၀အဓိပၸာယ္ေတြလဲ ေအးခဲမႈိတက္
ငါ့ အတၱေတြလည္း အနည္ထိုင္ ေနတတ္ခဲ့ၿပီ။

တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္ ဆိုပါေတာ့..
ဘ၀ရဲ ႔ ေန႔တာေတြလည္း ေလ်ာ့ေလ်ာ့ၿပီးလာေနလိုက္တာ
ငါ့ဆက္ေလွ်ာက္ရမယ့္ ဟိုး..ေရွ ႔ လမ္းမဟာ
ငါေက်ာ္ခဲ့တဲ့ အတိတ္လမ္းမေလာက္ေတာင္ ရွည္ႏိုင္ပါဦးမလား
ငါ့ အသက္က (၂၅)ကို စြန္းစြန္း ေက်ာ္သြားခဲ့ၿပီးၿပီ...။

မွန္ၾကည့္တဲ့အေကာင္

June 8, 2009
အမွားရွိလို႔လဲ အမွန္မသိတဲ့ အေကာင္။
ေနာင္တဆိုတာကို
သစ္သီးခ်ဳိတစ္လံုးလို မက္မက္စက္စက္္ စြဲလမ္းတတ္တဲ့အေကာင္။
ေသရာပါ အနာရြတ္ေတြ အထပ္ထပ္နဲ႔
တြင္းနက္နက္ထဲ ခုန္ခုန္ခ်တဲ့ အေကာင္။
တစ္ရက္ၿပီး တစ္ရက္
ျပန္မအပ္ျဖစ္တဲ့ အငွားဆိုင္က စာအုပ္လိုမ်ဳိး
အမွားေတြ တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္
မေသမခ်င္း ေန႔တြက္ထပ္တိုးေနမယ့္ အေကာင္။

အခ်စ္ဦး..အခ်စ္စ...အခ်စ္လယ္..အခ်စ္ဆံုး....

May 19, 2009
ခ်စ္သူရည္းစား...တဲ့ ဖိုးဂ်ယ္က Tag တာပါ.. ကၽြန္ေတာ္ Tag ေတြကို သိပ္မ်ားမ်ားစားစား မေရးဖူးဘူး... ၿပီးေတာ့ ဒီ Tag ႀကီးက နန္းညီေျပာသလို ကိုယ့္ ေပါင္ ကိုယ္လွန္ေထာင္းရမယ့္ ကိစၥမ်ဳိး..။ မသကာ အေထာင္းမတတ္ရင္ ဒြတ္ခ လွလွေရာက္မယ့္ပို႔စ္ မ်ဳိး..။
မတတ္ႏိုင္ဘူး... ခံရေတာ့လည္း ေရးေပါ့.. ဟုတ္တယ္ေလ.. မေရးရင္ ငဂ်ဲဆိုတဲ့အေကာင္က ဘာလုပ္မယ္၊ ညာလုပ္မယ္..နဲ႔ ၿခိန္းေျခာက္ထားတာ..။ ေရးလို႔ အဆင္မေျပမွာက ေနာက္၊.. မေရးရင္ ဒြတ္ခေပးမယ့္ေကာင္ ကိုယ့္ကို က်ားေခ်ာင္း ေခ်ာင္းေနတာ.. ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္တာကလည္း မိုးကို မႊန္ေနတာပဲ...ဒီေကာင့္ကို ၾကည့္ရတာ အစၥေရးကို ပါလက္စတိုင္းက အခဲမေက်သလိုမ်ဳိးပဲ..။

ဟုတ္ကဲ့ ..တကယ္ပါ...။
အဲဒီခ်စ္သူငယ္ခ်င္း ဖိုးဂ်ယ္ဆိုတဲ့ေကာင္က သူမ်ားကို ဒြတ္ခေပးတဲ့ေနရာမွာ ေရႊတံဆိပ္ေရာ ..ကမၻာဖလားေရာ.. အကုန္ရထားတဲ့အေကာင္..။

ကဲ ..အင္ထရို၀င္တာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားၿပီ။ ေျပာေတာ့မယ္ဗ်ာ..။
ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုစ ေျပာရမယ္မွန္းမသိဘူး.။ သူမ်ား ေျဖထားတာေတြ သြားၾကည့္ေတာ့လည္း ဟုတ္ေနတာပဲ..။ ကိုယ့္က်မွ ဘယ္လို ေရးရမွန္းမသိျဖစ္ေနတာ..။
ကၽြန္ေတာ္က သူမ်ားေတြလို ပထမတစ္ေယာက္တို႔..၊ ဒုတိယတစ္ေယာက္တို႔ ဆိုၿပီးလည္း မေရးခ်င္ဘူး၊ အဲဒီေတာ့ ၀တၳဳဆရာတစ္ေယာက္လို ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီးေရးရင္ ေကာင္းမလားစဥ္းစားမိတယ္..။
ဆရာမင္းလူလား..၊ ဆရာ ေမာင္စိန္၀င္း(ပုတီးကုန္း)လား၊ ဆရာႏြယ္ဂ်ာသိုင္းလား မသိေတာ့ပါဘူး၊ ၀တၳဳတစ္အုပ္ဖတ္ဖူးတယ္.။
အဲဒီ စာအုပ္ကို ဖတ္မိကတည္းက ငါလည္း ဒီလိုမ်ဳိးေလး ကိုယ့္အေၾကာင္းကို ျပန္ေရးၾကည့္ဦးမယ္လို႔ စိတ္ကူးထားတာ..။ ခုေတာ့ ဖိုးဂ်ယ္ Tag တာနဲ႔ အေတာ္ပဲျဖစ္သြားတယ္..။ ကိုယ့္အေရးအသား..ကိုယ့္ဇာတ္လမ္းကို ဖတ္ၾကည့္ၿပီး အၾကည္ေတာ္တို႔ .. နီကိုရဲတို႔က ဆက္မေရးရဲေတာ့မွာလည္း ေၾကာက္ရေသးတယ္။ ငွင္းငွင္း....

ကဲ..ကဲ.. စၿပီ


စာေရးဆရာက သူ႔ခ်စ္သူေတြကို ဒီလို ေျပာျပခဲ့ပါတယ္..။

အခ်စ္ဦး၊
အခ်စ္စ၊
အခ်စ္လယ္၊
အခ်စ္ဆံုး တဲ့ ..

အခ်စ္ဦး

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အခ်စ္ဦးကို စေတြ႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ (၈)တန္းႏွစ္မွာပါ၊ ေကာင္ေလးက ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ နန္႔တယ္လို႔ မထင္ပါနဲ႔ေနာ္.. ။ တကယ္ဆို ကၽြန္ေတာ္ ရည္စားထားခ်င္စိတ္ေပၚတာ ေနာက္ေတာင္ က်ေနပါၿပီ..။ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြဆို (၆)တန္းႏွစ္ေလာက္ထဲက ရည္းစားရွိၿပီးသားေတြ ခ်ည္းပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ကသာ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေဘာလံုးဘက္ကို စိတ္ေရာက္ေနလို႔ အဲဒီကိစၥေတြနည္း နည္းနည္း အလွမ္းကြာသြားတာ..။

ၾကာၾကာေတာ့ မခံပါဘူး။ (၈)တန္းႏွစ္ရဲ႕ သီတင္းကၽြတ္ ညတစ္ညမွာ အဲဒီေကာင္မေလးကို စေတြ႔ပါတယ္။ သိတယ္မို႔လား..။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕ရဲ႕ သီတင္းကၽြတ္ည ဆိုတာက အရမ္းစည္ကားတာ..။ ၿမိဳ႕ထဲမွာ စတိတ္ရႈိးကားေတြ လည္ၾကည့္ေနတုန္း အဲဒီေကာင္မေလးကို စေတြ႔ခဲ့တာပါ..။ ေကာင္မေလးက သိပ္လွတာပဲ..။ အဲဒီေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲ...။

ဟာ! ...
ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္၀န္းမွာ လမင္း (၇) စင္းသာသြားတယ္..။
(အဲဂလို ျဖစ္သြားတာပါ....ဟီးဟီး..နည္းနည္းပိုသြားတယ္..အဲဒီတုန္းကေတာ့ ပိုတယ္လုိ႔ မထင္ပါဘူး..တကယ္)

သူ႔ေနာက္ကို လိုက္ၾကည့္မယ္ဆိုၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေျပာေတာ့..သူငယ္ခ်င္းေတြက လိုက္ကြာ ဆိုၿပီး အားေပးတယ္..။ အားေပးမွာေပါ့ .... အားလံုးထဲမွာ အဲဒါေတြ စိတ္မ၀င္စားတာ၊ ရည္းစားမရွိတာက ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ရွိတာကိုး။ မသကာ ကၽြန္ေတာ္က သူတို႔ အိမ္ကို ျပန္တုိင္ရင္ မခက္ဘူးလားဆိုၿပီး သူခိုးေသေဖာ္ညွိ လုပ္ေပးတာ..။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း သူတို႔ ေျမာက္ေပးတာကို အဟုတ္ေအာင့္ေမ့ၿပီး ေကာင္မေလးသြားရာေနာက္ တစ္ေကာက္ေကာက္လိုက္ၾကည့္တယ္။

မွတ္မွတ္ရရ..သူငယ္ခ်င္း ေဇယ်ာလင္းဆိုတဲ့ ေကာင္က ဒီလိုသင္ေပးခဲ့ပါတယ္။
``ေဟ့ေယာင္ ..ငပိုင္...
မင္း သူ႔ေနာက္ကို ဒီအတုိင္းပဲ လုိက္ၾကည့္မေနနဲ႔ ..
အက်ဳိးရွိေအာင္ တစ္ခုခုေတာ့လုပ္..
သူ႔ကို မင္းလိုက္ေနတယ္ဆိုတာ သူသိသြားေအာင္...လုပ္..
အဲဒါမွ မင္းကို သူ အသိအမွတ္ျပဳသြားမယ္...ဒီေန႔က အင္ထရိုေပါ့ကြာ´´..တဲ့...
ေနာက္ေန႔မွ အဲဒီေကာင္မေလးရဲ႕ ေက်ာင္းကို လိုက္စံုစမ္းေပးမယ္..တဲ့..။

သူတို႔က အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ သမၻာက်တယ္ေလ..အဲေတာ့ သူတို႔ခိုင္းတာ လုပ္ရပါေတာ့တယ္..။
ဟုတ္တယ္ေလ... ေကာင္မေလးကၽြန္ေတာ့္ကို သတိမထားမိ ထားမိေအာင္ ႀကံရေတာ့တာေပါ့..။
ေကာင္မေလး ..ကၽြန္ေတာ့္ကို သတိထားမိေအာင္ သူ႔နားမွာ ရစ္၀ဲရစ္၀ဲလုပ္ၿပီး အိုက္တင္ေတြ လုပ္ျပပါတယ္.။

``ေဟ့ေယာင္ ငပိုင္ ..ေကာင္မေလး မင္းကိုၾကည့္ရင္ လက္ျပကြာ´´..တဲ့..
မင္းမင္းလတ္ဆိုတဲ့ေကာင္က အႀကံေပးတာ..။

ဒီကလဲ ဘယ္ရမလဲ၊ လက္ျပဆို ျပတာေပါ့..။
သူတို႔က ကိုယ့္ထက္ ဆရာက်တယ္ေလ..
ကိုယ္က အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသားရယ္..ေက်ာင္းသားေတာင္မွ ေက်ာင္းသားသစ္ေလးဆိုပါေတာ့ .....။

ဒါနဲ႔ပဲ.... ေကာင္မေလး ..ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကို လွည့္ၾကည့္တာနဲ႔ ႀကံဳရင္ လက္ျပရတာေပါ့..။
“ ဟာ... ငပိုင္.. မင္းကို ေကာင္မေလးက ျပန္ၾကည့္ေနတယ္ေနာ္... အေျခအေနေကာင္းတယ္ကြ”တဲ့ ..
ၾကပ္ေပးေနၾကတာေလ.. ဒီကလည္း ၾကပ္ေပးမွန္း သိသားပဲ..
သိသိႀကီးနဲ႔ပဲ.... ေခါင္းေလးေမာ့ၿပီး...
“...ဟင္း..ဟင္း.. အဲလိုပဲ ျဖစ္ေနရမွာေပါ့ကြာ..ငါက ငပိုင္ပဲ....”ဆိုၿပီး.. အ၀ွါ တက္ျပလိုက္ေသးတယ္..
( တကယ္ေတာ့ ေကာင္မေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္တာ မဟုတ္ဘူး ..။ လူေတြက အရမ္းစည္တာဆိုေတာ့ ဟိုဟိုဒီဒီ မ်က္ေစ့ကစားတာ .. အဲဒါကို ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ၾကည့္တယ္ေပါ့...ငွင္းငွင္း)

ခက္တာက ေကာင္မေလး ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကို လွည့္ၾကည့္လို႔ ကၽြန္ေတာ္က လက္ျပလိုက္ရင္ .. ေကာင္မေလးက ဟိုဘက္ကို ျပန္လွည့္သြားၿပီ..အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လက္ျပတာကို ေကာင္မေလးက မျမင္ေတာ့ဘူးေပါ့..။
အဲလိုပဲ ေကာင္မေလးက လွည့္ၾကည့္လိုက္..
ကၽြန္ေတာ္က လက္ျပလိုက္...
ဟိုဘက္ကို ျပန္လွည့္သြားလိုက္နဲ႔...လည္ထြက္ေနတာေလ..

အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ လက္ဦးဆရာေတြထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကိုဟိန္းဆိုတဲ့ေကာင္က ..ဒီလို အႀကံေပးပါတယ္..

``ေဟ့ေကာင္..မင္းက အဲလို သူၾကည့္မွ လက္ေျမာက္ျပရင္ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး မင္းျပတာကို ျမင္ေတာ့မလဲကြ..ဒီလိုလုပ္.. မင္းလက္ကို ေျမာက္ထား..၊ ျပန္မခ်နဲ႔..အဲဒါဆို သူလွည့္ၾကည့္ရင္ မင္းလက္ေျမာက္ျပတာ ျမင္ၿပီးသား .. ဟုတ္ဘူးလား´´..တဲ့..

အင္...ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္းေတာ့ ေလသြားတယ္.. စဥ္းစားၾကည့္ဦးေလ..ေကာင္မေလးက တကယ္ဆို ကၽြန္ေတာ့္ကို လွည့္ၾကည့္တာလဲ မဟုတ္ဘူး.. သူဘာသာသူ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔ မ်က္လံုုးက ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကို ေရာက္လာတာပဲဟာကို...ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဘးနားမွာကျဖင့္ လူေတြက အမ်ားႀကီးရယ္..
အဲလို လက္ႀကီး ေျမာက္ၿပီး ေကာင္မေလး သြားမယ့္ ေနရာတကာကို လိုက္ေနရမွာကေတာ့ နည္းနည္းေၾကာင္တာေပါ့..။

ကၽြန္ေတာ္ ကမန္းကတမ္း အိုက္တင္ေလွ်ာ့ၿပီး ျငင္းရတယ္..
ဒါေပမယ့္ မရပါေတာ့ဘူး..။
``မင္းကလဲကြာ..သူ ငါ့ကို ျမင္ပါတယ္..´´
``မျမင္ဘူးေဟ့ေကာင္.. ဘာလဲ မင္းက ရွက္ေနတာလား..၊ ေဟ့ေကာင္ အခ်စ္မွာ မ်က္ခြက္မရွိဘူးဆိုတာ မသိဘူးလား.´´တဲ့
အင္း..ကၽြန္ေတာ့္ ဆရာပညာရွိက ေျပာတဲ့ စကားပံုေလ...သူမ်ားၾကားရင္ ဗန္းစကားနဲ႔ အဆန္းထြင္ေျပာတယ္ ထင္ဦးမယ္..ဟုတ္ဘူး အဲေကာင္က အဲလို ေသာက္တလြဲပဲ ေျပာတတ္တဲ့ေကာင္..။
ကၽြန္ေတာ္လည္း အရစ္ရွည္ေနမွာစိုးလို႔ ျပန္ေျပာမေနေတာ့ဘူး..သူတို႔က ဆရာေတြမို႔လား..

ေျမာက္ဆိုေတာ့လည္း ေျမာက္ရတာေပါ့..
ေကာင္မေလး သြားရာေနာက္ကို လက္ႏွစ္ဘက္ေျမာက္ၿပီး ေလွ်ာက္လိုက္ေနရတယ္...။
(ဟီးဟီး ....ေပါရဲတယ္ေနာ္...ခုထိ ျမင္ေယာင္ေနေသးတယ္.. သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန..လူေတြ ဒီေလာက္ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ လက္ႀကီးေျမာက္ၿပီး အဲဒီေကာင္မေလး သြားတဲ့ေနာက္ကို ပတ္လိုက္ေနရတာေလ.. ဟိုလူက ၾကည့္သြားလိုက္ ..ဒီလူက ၾကည့္သြားလိုက္နဲ႔.. ရွက္ပါဘူးေနာ္... သူငယ္ခ်င္းကေတာင္ ေျပာေသးတယ္ အခ်စ္မွာ မ်က္ခြက္ရွိဘူး” ..ဆိုတာေလ..
(မ်က္ခြက္ရွိရင္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ ေျပာင္လို႔ ေနမွာေပါ့ေနာ္.... သက္သက္ညွာညွာေလးေတာ့ ေကာက္ခ်က္ခ်ေပးပါဗ်ဳိ႕.....)

ဟုတ္ကဲ့.... အခ်စ္ဦးက အဲလို စေတြ႕တာေပါ့
(နိမိတ္ပဲ ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ .. ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္တကယ္ လက္ေျမာက္ခဲ့ရပါတယ္။)

သီတင္းကၽြတ္ပိတ္ရက္ၿပီးလို႔ ေက်ာင္းေတြ ျပန္ဖြင့္ၿပီဆိုေတာ့ အဲဒီေကာင္မေလးကို ရွာပံုေတာ္ဖြင့္ၾကပါတယ္...
ပထမဦးဆံုး စေတြ႕တဲ့ေန႔က အဲဒီေကာင္မေလးကို အိမ္အထိ လိုက္ၾကည့္ထားတာမို႔ ..ေက်ာင္းစဖြင့္ရက္ မနက္ေစာေစာမွာ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ အဲဒီအိမ္ေရွ႔မွာ မေယာင္မလည္နဲ႔သြားရပ္ၾကပါတယ္..။ သိပ္လဲ အရဲမကိုးရဲဘူး...။ သူတို႔အိမ္က ဘယ္သူေတြ ရွိလို႔ရွိမွန္းလည္း မသိဘူး.. ။ ေမာင္ေတြ အစ္ကိုေတြ ရွိရင္ ကိုယ္က နာမွာ..။ ၿပီးေတာ့ အဲရပ္ကြက္က ကိုယ္နဲ႔ သိပ္ၾကည္တဲ့ ရပ္ကြက္မဟုတ္ဘူး..။ ..
အဲ ..ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ သူတို႔အိမ္ေရွ႕တည့္တည့္မွာ ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ရွိတယ္ဗ်..။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕ နယ္ေတြရဲ႕ ထုံးစံက ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရြယ္ေတြဆိုရင္ လဘက္ရည္ဆုိင္ေတြ ဘာေတြ သိပ္ထိုင္လို႔ မေကာင္းေသးဘူး.။ အဲဒီေတာ့ ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ေတြမွာပဲ မ်ားေသာအားျဖင့္ ထိုင္ၾကတယ္..။ အဲဒီဆုိင္ကိုလဲ စကားေရာ ဖြဲေရာလုပ္ၿပီး ဆိုင္ေရွ႕က တန္းလ်ားမွာ ၀င္ထိုင္ၿပီး ေကာင္မေလးကို အကဲခတ္ၾကတယ္..။

အမငီး..
ေကာင္မေလး အိမ္ထဲကလဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ျပန္အကဲခတ္ေနတာဗ်..။
ေကာင္မေလးေတာ့ မဟုတ္ဘူး..။ သူတို႔ အေမႀကီးထင္တယ္ အန္တီႀကီးတစ္ေယာက္ဗ်..။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကုိ ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္ေနတာ..။
ေသၿပီ..ဆရာေပါ့.. ကၽြန္ေတာ္ ကတုန္ကယင္ေတာင္ျဖစ္လာတယ္..။ ေစာေစာက အိမ္ေရွ႕က သံုးေခါက္ေလာက္ျဖတ္ၿပီး သူတို႔အိမ္ဘက္ကို ၾကည့္တာမ်ား ျမင္သြားလို႔လား.။ ဟိုတစ္ေန႔က ည ကတည္းက ကၽြန္ေတာ့္ကို သိေနတာလား..။ ထြက္မ်ား ရိုက္မလားေပါ့.။ ဟိုေကာင္ေတြက ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို မသိမသာ လက္ကုတ္တယ္ ..။ မေၾကာက္နဲ႔ေပါ.။ ေျပာသာေျပာတာ ဒီေကာင္ေတြလည္း ေၾကာက္ေနတာပဲ. ။ မသိဘဲေနမလား.. ဒီေလာက္ မ်က္ေစ့ပ်က္ မ်က္ႏွာပ်က္ျဖစ္ေနတာကို..။ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ ့မွာသာ ဆရာဂုဏ္ထိခိုက္မွာစိုးလို႔ မေၾကာက္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနၾကတာ..။

အန္တီႀကီးက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္လိုက္...။ အိမ္ထဲဘက္ကို လွည္ၿပီး တိုးတိုး..တိုးတိုးေျပာလိုက္..လုပ္ေနတာ..။ ေသခ်ာပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို သူသိသြားတာေတာ့ ေသခ်ာၿပီ..။
ကၽြန္ေတာ္က ေျပးခ်င္ေနၿပီ..။ ဟိုေကာင္ေတြက ေနဦး။ ဟန္မပ်က္ေစနဲ႔ ဆိုၿပီးအတင္းဆြဲထားလို႔သာ ထိုင္ေနရတာ..ဒူးက တုန္ေနၿပီ..။

အဲဒီမွာပဲ အန္တီႀကီးက တစ္ခုခုကို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီးပံုနဲ႔ အိမ္အျပင္ဘက္ကို ထြက္ခ်လာပါေလေရာ..။
``ေဟ့..သူငယ္ သံုးေယာက္ ..ခဏလာပါဦးကြယ္´´တဲ့..
ေသၿပီ...ပဲ..။
ဟိုႏွစ္ေကာင္က ေျပာတုန္းကသာ ဆရာႀကီးေလသံနဲ႔ မေၾကာက္နဲ႔ေတြ ဘာေတြေျပာေနတာ.. ဘြားေတာ္ႀကီးလဲ ထြက္ေခၚေရာ..ေၾကာက္လိုက္တာမွ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ပဲ..

ကၽြန္ေတာ္ အဘြားႀကီးမ်က္ႏွာကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ အဖြားႀကီးက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထင္သလို မဟုတ္ေလာက္ဘူးဗ်.. အသံေလးကို ခ်ဳိေနတာပဲ .. မ်က္ႏွာေလးက ၿပံဳးလို႔ ..
ဒါနဲ႔...ကၽြန္ေတာ္လည္း အရဲစြန္႔ၿပီး ေမးလိုက္တယ္..
“အန္တီ.. ဘာျဖစ္လို႔လဲ ခင္ဗ်..” ..ဆိုေတာ့မွ
“အားေတာ့နာပါတယ္ကြယ္...”..တဲ့.....
“အန္တီ့ကို တစ္ခုေလာက္ ..ကူညီပါ..ေရစည္ပိုင္း ေနရာေရႊ႕ခ်င္တာ ..လူမရွိလို႔ ပါ..”တဲ့..
အမငီး.. ...........အဲဒီေန႔က မနက္တစ္ပိုင္းလံုး ေရစည္ပိုင္းေရႊ႕လိုက္တာနဲ႔ အခ်ိန္ကို ကုန္ေရာ..
ေရစည္ပိုင္းက ၅ လံုးေလာက္ရွိတာေလ.. အဘြားႀကီးကလည္း အရစ္က ရွည္ရွည္ရယ္.. အားလည္း မနာတတ္ဘူး.......
“ဟိုနားကေန..ဒီနားေရႊ႕ပါ.. ဒီနားကေန ဟိုနားေရြ႕ပါ....
ဟင့္အင္း ေနရာ မက်ေသးဘူး..အိမ္ေဘးကိုပဲ ေရႊ႕လိုက္ပါေတာ့.. မထူးပါဘူး .. အဲဒီတစ္လံုးက မီးဖိုေခ်ာင္နားကို တစ္လက္စတည္းသာ ေရႊ႕ေပးခဲ့ပါ.. သားတို႔ရယ္.....” ဆိုၿပီး.... ေမာင္းလိုက္တာ..
မသိတဲ့သူဆို အၿငိဳးနဲ႔ ခိုင္းတယ္ေတာင္ ထင္ဦးမယ္.. တစ္မနက္လံုးကို ေသခ်င္ေစာ္ေတာင္ နံသြားတယ္...

ဗ်ာ !.....
ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္မေလးလား .. ?
အင္း ..ဟုတ္ကဲ့...”
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရႊံ႕ အလူးလူး ဗြက္အေပေပနဲ႔ ေရစည္ပိုင္းေတြ လွယ္ၿပီး ေရႊ႕ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ..ေက်ာင္း၀တ္စံုေလး ၀တ္ၿပီး ထြက္သြားလိုက္တာ ..ေကာ့ေနတာပဲ..
ကၽြန္ေတာ့္ကိုမ်ား တစ္ခ်က္ကေလးေတာင္ လွည့္ၾကည့္သြားတာ မဟုတ္ပါဘူး..
သူတို႔အိမ္က မာလီေတြ အလုပ္လုပ္ေနတာက်ေနတာပဲ..

ကၽြန္ေတာ္ေတာင္...... ေရစည္ပိုင္းႀကီးကို လိမ္ဖယ္..လိမ္ဖယ္ တြန္းေရႊ႕ရင္း “ေတာက္” ေခါက္မိေသးတယ္..
“ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့ကြာ.. ရည္းစားမ်ားျဖစ္လို႔ကေတာ့”....လို႔

အဲဒီရက္ေတြေနာက္ပိုင္းမွာ .. အဲဒီေကာင္မေလးကို အေသအလဲ လိုက္ပါတယ္........။
အဆင္မေျပပါဘူးဗ်ာ.။ ေကာင္မေလးက မာနခဲေလး..။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္ရင္ ထြက္ပဲ ေျပးေနေတာ့တာပဲ..။ ဘယ္လိုမွ နီးစပ္ေအာင္ လုပ္လို႔မရဘူး..။

အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ဆရာက်တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြက ေကာင္မေလးနဲ႔ အဆင္ေျပဖို႔ အားလံုး၀ိုင္းၿပီး ဗ်ဴဟာေတြ ခ်မွတ္ေပးၾကပါတယ္။
“ ဒီလို လုပ္ရတယ္ကြ.. ေကာင္မေလးနဲ႔ ရင္းႏွီးေအာင္ အရင္ႀကိဳးစားလိုက္ဦး.. ၿပီးမွ တစ္ဆင့္ခ်င္းတက္တာ အေကာင္းဆံုးပဲ..အပိုင္ခ်ည္လိုက္ေပါ့ကြာ.. ကိုယ့္အိပ္ထဲက ဖား..မင္း ျပားေစခ်င္လား ေဖာင္းေစခ်င္လား..”တဲ့..
ကဲေပါ့.. ကၽြန္ေတာ္က တပည့္ပဲ ..သူတို႔ ခိုင္းတာ လုိက္လုပ္ရမွာေပါ့..။

တစ္ေကာင္က ဒီလို အႀကံေပးပါတယ္.။ ေကာင္မေလးနဲ႔ ရင္းႏွီးေအာင္ လုပ္ဖို႔ပါ..။
သူၾကည့္တဲ့ ဗီြဒီယိုကားထဲမွာတဲ့..
မင္းသားလြင္မိုးက မင္းသမီးနဲ႔ ရင္းႏွီးမႈရေအာင္..တဲ့..
မင္းသမီးရဲ႕ေရွ႕ မွာ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ပိုက္ဆံအိပ္ ထြက္က်ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တယ္..တဲ့..မင္းသမီးက ျပန္ေကာက္ၿပီးေပးေတာ့မွ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. ေက်းဇူးဆပ္ပါရေစ..တစ္ခုခုစားပါ..ဘာညာ..ဘာညာ..ဆိုၿပီး ရင္းႏွီးသြားေရာ...တဲ့...

ဟဲဟဲ..ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီဇာတ္လမ္းကို သေဘာက်သြားတယ္..ဆိုပါေတာ့..
ဒါ...ျဖစ္ႏိုင္တယ္ေလ..
အဲဒါနဲ႔.. ၿမိဳ႕ထဲက စာေရးကိရိယာဆိုင္မွာ အေကာင္းစားကြန္ပါဘူး လွလွေလး၀ယ္..
ေဘာလ္ပင္ အေကာင္းစားေတြ ေရာင္စံု၀ယ္ထည့္.. ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ကို လွလွေလးေရးၿပီး..ကြန္ပါဘူးမွာ ကပ္..
ေမာင္မိုးသား..အဌမတန္း (A)...ဆိုပါေတာ့..

အားလံုးေပါင္း.. ပိုက္ပိုက္လည္း တစ္ေထာင္ေက်ာ္ ကုန္သြားတယ္..
အဲဒီတုန္းက ပိုက္ပိုက္ တစ္ေထာင္ဆိုရင္ အမ်ားႀကီးသံုူးလို႔ ရတယ္ေလ..
ထားပါေလ..ဒီပိုက္ပိုက္ေလာက္ကေတာ့ ..ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ရဖို႔ ဒီေလာက္ေတာ့ ရင္းရမွာေပါ့..

ဒါနဲ႔ပဲ ..ေကာင္မေလး လာမယ့္လမ္းကို ေစာင့္ရတယ္. ..
ႀကံရြယ္ထားတဲ့ မနက္မွာ အဲေကာင္မေလး က်ဴရွင္မလာဘူး..ညေန က်ဴရွင္ခ်ိန္ကို ျပန္ေစာင့္ရတယ္..။
အမယ္..အမယ္.. သူလာပါၿပီ..
ဂ်င္းစကပ္အတိုေလးနဲ႔ . ..ဖီးဆင့္န္႔ စက္ဘီးေလးစီးၿပီးေတာ့..
အင္း..ကၽြန္ေတာ္က ၾကာၾကာငမ္းလို႔ မရဘူးဗ်..သူ႔ကို မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ကြန္ပါဘူးကို ထြက္က်ေပးခဲ့ရမွာကိုးးး...
ၿပီးရင္ေတာ့ ..သူက ကြန္ပါဘူးျပန္ေပး.. ကၽြန္ေတာ္က ေက်းဇူးတင္..သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္က အေအးတိုက္..
ဟဲဟဲ.. ဇာတ္က အားလံုးကြက္တိ....

သူကၽြန္ေတာ့္တို႔ အနား မေရာက္ခင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ကၽြန္ေတာ္က လမ္းေပၚကို စက္ဘီးကို တြန္းတင္လိုက္တယ္..
သူ႔ကို လံုး၀ လွည့္မၾကည့္ပါဘူး..။ ကၽြန္ေတာ္ စက္ဘီးေပၚတက္ခြ.. နေမာ္နမဲ့ အိုက္တင္နဲ႔ ကြန္ပါဘူးကို လမ္းေပၚ ပစ္ခ်လိုက္တယ္..။
“ဂြက္”..တဲ့ ကြန္ပါဘူး ျပဳတ္က်တဲ့အသံေလ..
ကၽြန္ေတာ္လည္း ဇြတ္ႀကီး မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး စက္ဘီးကို ဆက္နင္းခဲ့တာ.. ေတာ္ေတာ္ေ၀းေ၀းအထိပဲ..
ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ အဲေနရာကို တစ္ျခားလမ္းက ပတ္ၿပီး ျပန္လာေတာ့.. သူငယ္ခ်င္းေတြ ေစာင့္ေနတာကိုေတြ႕တယ္..။
တစ္ေကာင္က အေ၀းႀကီးကေန.. လက္မ ေထာင္ျပတယ္..။ အိုေက..ေပါ့..။
ေကာင္မေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကြန္ပါဘူးကို ဆင္းေကာက္သြားတယ္..။ ဒီေကာင္ေတြက အဲနားမွာ အေျခအေနကို ေခ်ာင္းၾကည့္ၿပီး က်န္ခဲ့တာေလ..။

ကၽြန္ေတာ္..ေပ်ာ္သြားတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗ်ဴဟာ ပထမအဆင့္ ေအာင္ျမင္သြားၿပီဆိုပါေတာ့.. ည က်ေတာ့ အိပ္ေတာင္ မေပ်ာ္ဘူး..။ ေနာက္ေန႔ ေကာင္မေလးကို ဘယ္ဆိုင္မွာ လိုက္ေကၽြးရမလဲ စဥ္းစားေနတာနဲ႔..။ ပိုက္ဆံကလည္း ရွာထားရေသးတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကို ဆိုင္ေကာင္းေကာင္းမွာ ေကၽြးခ်င္တာေလ..။

ဒီလိုနဲ႔ .. (၃)ရက္ေလာက္ ၾကာသြားတယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ခုန္သံက ပိုတိုးတုိးလာတယ္.။ သူ ..ဘယ္အခ်ိန္လာမလဲေပါ့..။
လက္ထဲမွာ ရွိတဲ့ပိုက္ဆံ သူမလာခင္ မကုန္သြားေအာင္လည္း ဂရုစိုက္ရေသးတယ္..။ သူကလည္း ကၽြန္ေတာ့္အခန္းကို မလာရဲလို႔မ်ားလားေပါ့..။
သူ ..ရွိမယ့္ ေနရာေတြကို သြားတယ္...။ သူ႔ကို ကုိယ္ေယာင္ျပတယ္.။ သူ႕ က်ဴရွင္ေရွ႔မွာ မေယာင္မလည္ လုပ္တယ္..။
ဟင့္အင္း...
တစ္ပါတ္...ၿပီးေတာ့ ..ဆယ္ရက္..
အခ်ိန္ေတြသာ ၾကာသြားတယ္..ေကာင္မေလးက ေရာက္မလာဘူး..။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္သြားတယ္..။ ကြန္ပါဘူးကို ေကာက္သြားတာလည္း ေသခ်ာပါတယ္..။ ဘာျဖစ္လို႔မ်ားလဲေပါ့..။ တကယ့္ ဇာတ္၀င္ခန္းေနရာက်မွ ထစ္ေနတယ္.. ေကာင္မေလးရယ္ လာပါေတာ့..။

မလာဘူးဗ်ာ... အဲဒီ ကြန္ပါဘူးလဲ ျပန္မရေတာ့ဘူး...။
ပိုက္ပိုက္ တစ္ေထာင္ေက်ာ္လည္း ဆံုးေရာပဲ..
ေကာင္မေလးက ဘယ္သူမွ မျမင္ဘူးဆိုၿပီး အဲကြန္ပါဘူး ျပန္မေပးေတာ့တာ..။
ကၽြန္ေတာ့္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၾကားထဲမွာ ရွက္လိုက္တာ..။
အဲလိုနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အခ်စ္ဦးက ဇာတ္သိမ္းသြားေတာ့တယ္.။
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို မခ်စ္ေတာ့ဘူး...။ မခ်စ္ခ်င္ေတာ့ဘူး..။
တစ္ခုပဲ ရွိတယ္..။
သူမ်ားေတြ ခ်စ္ဦးသူအေၾကာင္း အရသာခံၿပီးေျပာရင္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒီကြန္ပါဘူးေလးကိုပဲ ျပန္ျပန္ျမင္ေယာင္ရင္း ႏွေျမာေနမိေတာ့တယ္...။


အခ်စ္စ....ကို ဆက္ပါမည္..။




ေရးရင္းနဲ႔ ရွည္သြားၿပီဗ်ာ.. မထူးေတာ့ပါဘူး.. ေနာက္ရက္ေတာ့ ဆက္ေရးပါ့မယ္.. ခုအိပ္ခ်င္ေနၿပီ..
(မိုးသားရဲ႕ အက်င့္အတိုင္း ..ဆက္ရန္ေပါ့ေနာ္.. သီးခံၾကပါ ..ကြယ္..ရို႕....)

အသက္တစ္ရာ မေနရ..အမႈတစ္ရာ ေပြရ...

May 13, 2009
လူ ဆိုတာ အသက္တစ္ရာ မေနရ ..... အမႈ တစ္ရာ ေပြရ..တဲ့ ..။ ၾကားဖူးတာပဲ..။ ဟုတ္မွာပါ..။
ဟုတ္လုိ႔လည္း ေရွးလူႀကီးေတြက ေျပာခဲ့တာ ေနမွာေပါ့..။ ကိုယ္ဘာမွ မလုပ္ေပမယ့္ ကိုယ့္ကို
လာပတ္တဲ့ အမႈေတြလည္း ရွိတာပဲ..။
ကိုယ္လုပ္လို႔ ကိုယ္ျဖစ္ကိုယ္ခံရတာေတြလည္း ဒုနဲ႔ ေဒးပဲ။
အဲဒါမ်ဳိးက ကိုယ္ျဖစ္ကိုယ္ခံ ေျဖသာေပမယ့္ ကိုယ္လဲ ဘာမွ မလုပ္ရပါဘဲနဲ႔
ပလိန္းႀကီး ခံလိုက္ရတာမ်ဳိးက်ေတာ့ အီလည္လည္ႀကီး ခံစားရတယ္..။ ဥပမာ ..ဒါမ်ဳိးေပါ့..။


ကြၽန္ေတာ္ ကိုးတန္းႏွစ္ကေလ..။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ နယ္ၿမိဳ႕ကေလးမွာ။ ပ်ဥ္းမနားမွာေပါ့။
ေက်ာင္းေတြ မဖြင့္ခင္ က်ဴရွင္ယူျဖစ္ၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က က်ဴရွင္သြားရင္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ အတူသြားေနက်။ အဲဒီတုန္းက ကြၽန္ေတာ့္မွာက ဆိုက္ကယ္မရွိေသးဘူး။ ၿပိဳင္စက္ဘီးေလးပဲ ရွိတာ။ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ဆိ္ုင္ကယ္နဲ႔။
... ဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က သူ႔ဆိုင္ကယ္ကို ကပ္စီးတာေပါ့။ တစ္ခါတစ္ေလ သူ႔ ဆိုင္ကယ္ ပ်က္တာတို႔ ။
သူ႔အိမ္က ယူသံုးတာမ်ဳိးက်ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ ၿပိဳင္ဘီးနဲ႔ ကတ္သီးကပ္သပ္ က်ပ္တီးက်ပ္တပ္စီးၿပီး က်ဴရွင္သြားရတယ္။
သူက စက္ဘီး မရွိဘူးကိုး...။

ေျပာရဦးမယ္..။ မိုးသားဆိုတဲ့ေကာင္က ငယ္ငယ္ကတည္းက ေထာင့္က်ဳိးတာ မဟုတ္ဘူး. ။ ေပတီးေပကပ္ ဂ်စ္ကန္ကန္။ဆံပင္ပုခံုးေထာက္ ၊ ပုဆိုးခ်က္ျပဳတ္၊ နားကြင္းေတြ နားကပ္ေတြနဲ႔ ။ လက္သည္းရွည္ရွည္ေတြနဲ႔ ။ သိတယ္မို႔လား။ ဘြန္ဂ်ဳိဗီတို႔ .. ဂန္းအန္ရို႕စ္တို႔ကို သိပ္အားက်တဲ့ေကာင္ဆိုေတာ့ ..ရပ္ကြက္က မိဘျပည္သူတို႔ ေက်ာင္းက ဆရာဆရာမတို႔ဆိုတာ မိုးသားဆို ၾကည့္လို႔ ရတာကို မဟုတ္ဘူး။
မ်က္ႏွာျမင္ ရိုက္ခ်င္ပါေစဆိုတဲ့ ဆုေတာင္းေကာင္းတဲ့ေကာင္ေလ။ အိုက္တင္ကလည္း ရာဇာေန၀င္းအိုက္တင္နဲ႔ ဆိုေတာ့ ၿပီးေရာေပါ့။

တစ္ရက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ဆိုင္ကယ္က မအားလို႔ က်ဴရွင္တက္ဖို႔ အဲဒီေကာင့္ကို သြားေခၚရတယ္။
ေၾသာ္..ဒီေကာင့္နာမည္က ဇာနည္တဲ့။ ဇာနည္က ဆည္ေျမာင္းက။ ၿမိဳ႕ထဲနဲ႔ နည္းနည္းေ၀းတယ္။
သူတို႔ ဆည္ေျမာင္းကို ေရာက္ဖို႔ နာရီ၀က္ေလာက္ စက္ဘီးနင္းၿပီးသြားရတာ.။ အဲဒီေန႔ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ကို သူ႔အိမ္ထိသြားမေခၚႏိုင္ေတာ့ဘူး။ စက္ဘီးနင္းလာရတာဆိုေတာ့ ပင္ပန္းေနၿပီေလ။ ၿပီးေတာ့ ေဆးလိပ္ကလည္း ခိုးေသာက္ခါစဆိုေတာ့ ဒီေကာင့္ကိုေစာင့္ရင္း ေဆးလိပ္ေလးက ခိုးေသာက္လိုက္ခ်င္ေသးတာ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေတာ္ေတာ္ေလး ငယ္ေသးတာဆိုေတာ့ လူမ်ားမ်ားေရွ႕မွာ ေဆးလိပ္ထုတ္မေသာက္ရဲဘူး။
ခိုးေသာက္ရတာ။ ဒီေကာင္ေတြ လမ္းက လူရွင္းေတာ့ ေဆးလိပ္ခိုးေသာက္လို႔ ေကာင္းတယ္။ လူကလည္း ရွင္းဆို ..အဲဒီဘက္ကရြာေတြပဲ ရွိေတာ့တာကိုး။

ကြၽန္ေတာ္လဲ ဒီေကာင့္ကို ဥသွ်စ္ကုန္းဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေရွ႕က အုတ္ခံုေလးမွာ ထိုင္ေစာင့္ၿပီး ေဆးလိပ္ေလး ဖြာေနလိုက္တယ္။
ေျပာရဦးမယ္။ အဲဒီေနရာေလးက ေတာ္ေတာ္ေလးကို သာယာတာဗ်။
အဲဒီညေနခင္းကလဲ ဘယ္ေလာက္လွတယ္ထင္လို႔လဲ။
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းနားက ေစတီေလးရယ္။ သံလမ္းရွည္ရွည္ရယ္။
ဖုန္ ေငြ႕ေငြ႕တက္ေနတဲ့ ႏြားအုပ္ျဖဴျဖဴရယ္။ ရြာစုစုေလးရယ္ ။ လယ္ကြင္းေနာက္ခံေတြရယ္။
လူကလည္း ကဗ်ာရူး၊ စာရူးဆိုေတာ့့ ဆည္းဆာရဲ႕ အလွတရားကို ေဆးလိပ္ေလးနဲ႔ ခံစားေနတာဆိုပါေတာ့။

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ။ ဥသွ်စ္ကုန္းရြာထဲကို ျပန္သိမ္းလာတဲ့ ႏြားအုပ္က ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ မလွမ္းမကမ္းျဖတ္သြားတယ္...။

ႏြားအုပ္ကို ေက်ာင္းလာတဲ့ ရြာသားက ခပ္ပုပု ဂင္တိုတို။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ အသက္ မတိမ္းမယိမ္းေလာက္ေပါ့။ပုဆိုးတိုတုိ။ အက်ီၤကို ပုခံုးေပၚတင္ၿပီး ခေမာက္ကေလးနဲ႔။

ကၽြန္ေတာ္ကလည္း သူ႕ကို လွမ္းၿပီး အကဲခတ္တယ္။ သူကလဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္ၿပီး အကဲခတ္ေနတာပဲ။ ေျပာရရင္ သူ႔စတုိင္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ စတိုင္က ေတာ္ေတာ္ေလးကို ကြာတာ။
သူက ရြာသားပံုစံ စစ္စစ္မွ စစ္စစ္။ ကြၽန္ေတာ္က ဂ်င္းေဘာင္းဘီခ်က္ျပဳတ္နဲ႔။
သရဲရုပ္ေတြပါတဲ့ တီရွပ္နဲ႔။ ဆံပင္က ပုခံုးထိ ၀ဲက်ေနတဲ့ စတိုင္နဲ႔။ ေ၀ါကင္းရွဴးအသစ္ကေလးနဲ႔။
ၿမိဳ႕သား လန္းလန္းဆန္းဆန္းေလး။

သူ...ကြၽန္ေတာ့္ကို ေငးၿပီး အားက်ေနမွာပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အုပ္ခံုေပၚမွာ ထိုင္ေနတာကေန ထရပ္လုိက္တယ္။
ၿပိဳင္ဘီး ဘားတန္းေပၚကို လက္တစ္ဖက္ေထာက္။
ေျခနင္းေပၚကို ေျခေထာက္တစ္ဖက္တင္ၿပီး လက္ထဲက ေဆးလိပ္ကို ဟန္ပါပါနဲ႔ တစ္ခ်က္ေလာက္ ဖြာလိုက္ေသးတယ္။
အိုက္တင္လုပ္တာ ဆိုပါေတာ့။ ပခံုးထိ ၀ဲက်ေနတဲ့ ဆံပင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေတြကို ေခါင္းတစ္ခ်က္ ဆက္ခနဲ႔ ခါၿပီး ေနာက္ကို ပင့္တင္လိုက္တယ္။
ဟင္း...ဟင္း..ဟင္း..ေပါ့။

ေစာေစာက ႏြားေက်ာင္းသားကို တစ္ခ်က္ေစာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ....ထင္တဲ့ အတိုင္း၊ တြက္ထားတဲ့အတိုင္းပဲ ကြၽန္ေတာ့္ကို ရပ္ၿပီး ေငးေနလိုက္တာ..အားက်ေနတာပဲ ျဖစ္မွာေပါ့ ... ။

ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တာ ျမင္ေတာ့မွ ကဗ်ာကယာ မ်က္ႏွာလႊဲသြားတာ။
သူ ..ကြၽန္ေတာ့္ကို ေငးေနတာ လူမိသြားလို႔ ရွက္သြားတာလား မသိပါဘူး။
သူ႔ႏြားကို ေအာ္ဆဲၿပီး သူ႔ရြာဘက္ကို ကမန္းကတန္း ေမာင္းသြားတယ္။


အဲ... သူ႔ ႏြားကို ေအာ္မဆဲသြားခင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသးတယ္။
သူ...ႏြားဆဲတာက ဒီလို..။

" ေတာက္! ငါ ရိုးမ ႏြား၊

ကဲ ..ဆဲပစ္လိုက္ၿပီ၊

ဘယ္ မေအရိုး..ၾကားၾကား"....တဲ့။

ဟားဟား
အီ ဆိမ့္ ...သြားတာပဲ။
အဲဒီနားမွာကျဖင့္ သူနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲရယ္။ သူကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပါပဲ။
ကြၽန္ေတာ့္မွာသာ ရယ္ရခက္၊ ငိုရခက္နဲ႔။ အူတူတူႀကီး က်န္ေနခဲ့တာ။

အမွတ္တရပါပဲဗ်ာ...။

အိမ္သာက်င္း

January 16, 2009
ေကာင္မေလးေရ . . . .

ငါဟာ နင့္ရဲ ့ အိမ္သာက်င္းေဟာင္းတစ္ခုလား

နင္ စြန္႔ခဲ့တဲ့ အမွတ္တရ အညစ္အေၾကးေတြ . . . .

ငါ့ ရင္ဘတ္မွာ ဘုန္းေဗာလေအာ ပုတ္ပြေနေလရဲ႕


ငါ့မွာေတာ့ျဖင့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ေခါင္းစဥ္တပ္

နံတာကိုလည္း နံမွန္း မသိတတ္ခဲ့ဘူး


ေကာင္မေလးေရ . . . .

ေတာင္ဘက္ကိုင္းကေန ေျမာက္ဘက္ကိုင္းကို ကူးဖို႔အတြက္

နင္ ..သက္သက္ ရမယ္ရွာတဲ့အခါ

အဲဒါ.. အၾကင္နာေတြ ၀မ္းခ်ဳပ္တာေပါ့ ...။

ငါ့မွာေတာ့ နင့္ဘက္ကို ေခါင္းေမာ့ထားရတာ

ဆင္ရဲ ့ ''ဟိုဟာ ...'' ေခြး ေမွ်ာ္ရသလို

ဇတ္ေတြကို နာလို ့. . . .။



ခ်စ္တဲ့ ေကာင္မေလးေရ . . . .

နင္မလိုခ်င္ေတာ့တာေတြကို စြန္႔ပစ္

နင္ .. ငါ့ကို မခ်စ္ေတာ့တဲ့အခါ

အမွတ္တရေတြ ...

သတိတရေတြ ...

ငါ့ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္းေတြ

ေဟာဒီ့ အိမ္သာက်င္း တစ္ခုလံုး ျပည့္လွ်ံလို႔ ေနေလရဲ႕ . . . .

ခြင့္လႊတ္ၾကပါ..

January 14, 2009
ေတာက္....!

ကဗ်ာေရးေနတာ ..

လံုး၀ကို မထြက္ဘူး...

စိတ္တိုလိုက္တာ...

နားလည္ေပးၾကပါ သူငယ္ခ်င္းတို႔ရာ...

၂၀၀၈ နဲ႔ ၂၀၀၉

January 1, 2009

၂၀၀၈ ဟာ ၂၀၀၉ နဲ႔ ဘာမွလည္း မထူးျခားပါလားဗ်ာ။

ႏွစ္သစ္ဆိုေပမယ့္ ခံစားခ်က္က မသစ္ေသးဘူး။

ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူကလည္း အရင္လိုပဲ သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔ ခ်စ္လို႔ေကာင္းေနတုန္း

ကၽြန္ေတာ္က အရင္လိုပဲ တစ္ဖတ္သတ္ ျမစ္မွာ ကူကယ္ရာမဲ့ ေမ်ာေနတုန္း။

ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူက အရင္လိုပဲ သူ႔ခ်စ္သူကို ႀကိဳးစားဖုိ႔ အားေပးတုန္း။

ကၽြန္ေတာ္က အရင္လိုပဲ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ အပ်င္းႀကီးလို႔ ေကာင္းေနတုန္း....။

ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူက အရင္လိုပဲ သူ႔ခ်စ္သူကို ေဆးလိပ္ျဖတ္ဖို႔ ေတာင္းဆိုတုန္း။

ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အရင္လိုပဲ အရက္ေသာက္လို႔ ေကာင္းေနတုန္း။

ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူက အရင္လိုပဲ သူ႔ခ်စ္သူကို .............ခ်စ္လို႔ ေကာင္းေနတုန္း။

ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အရင္လိုပဲ................ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူကို ဆက္ခ်စ္ေနတုန္းပါ။

၂၀၀၈ ဟာ ၂၀၀၉ နဲ႔ ဘာမွလည္း မထူးျခားပါလားဗ်ာ။


(တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ရည္ရြယ္ပါသည္။ တိုက္ဆိုင္မႈရွိလွ်င္ ခြင့္မလႊတ္လို႔ ရပါသည္။)

(မိုးသား)

အႀကိဳက္ဆံုးကဗ်ာ

December 21, 2008
ဖိုးဂ်ယ္ TAG ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ႔ အႀကိဳက္ဆံုး ကဗ်ာပါ

“ပ်ဥ္းမငုတ္တို”

ဖု ထစ္ ရြတ္ တြ၊ ငွက္ဠင္းတ သို႔
ပ်ဥ္းမ ငုတ္တို၊ သက္က်ားအိုသည္
ကုန္းမုိထက္တြင္ တပင္တည္း။

ခြဆုံ အေကြး၊ သစ္ေခါင္းေဆြးလည္း
အေဖး တက္လာ၊ အိုင္းအမာသို႔
က်ယ္စြာ ဟက္ပက္ ျခအိမ္ပ်က္။

ကုန္းမို ကမ္းပါး၊ ေျမပတ္ၾကားတြင္
စစ္သား ခေမာက္၊ ပိန္ေျခာက္ေျခာက္လည္း
စစ္ေရာက္စခန္း လက္ျပၫႊန္း။

ထိုပင္ငုတ္တို၊ ပ်ဥ္းမအိုသည္
စစ္ကိုလည္း ႀကဳံ၊ ျခအုံလည္း ျဖစ္
ဓားထစ္လည္း ခံ၊ ေနလွ်ံလည္း တိုက္
ေလျပင္း ခိုက္လည္း၊ မငိုက္ ဦးေခါင္း
ေႏြသစ္ ေလာင္းေသာ္
ရြက္ေဟာင္း ညွာေၾကြ၊ ရြက္သစ္ ေ၀၍
ေလျပည္ထဲတြင္၊ ငယ္႐ုပ္ ဆင္သည္
အသင္ ေယာက္်ားေကာင္းတကား။ ။


မင္းသု၀ဏ္


ဖိုးဂ်ယ္ Tag ထားတာကို ေတြ႔ ပါတယ္ ။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ပို႔စ္အေၾကြးတစ္ခုလို စိတ္ထဲမွာ ခံစားရပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကလည္း “အႀကိဳက္ဆံုးကဗ်ာ”လို႔ Tag ခံရတာမို႔ စိတ္ပါလက္ပါေရးခ်င္ပါတယ္။
မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရတာက ဒီလိုပါ။ အႀကိဳက္ဆံုး ကဗ်ာကို ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မစဥ္းစားႏိုင္လို႔ပါ။
ကၽြန္ေတာ္ အႀကိဳက္ဆံုးကဗ်ာေတြက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးကို မ်ားပါတယ္။

အဲဒီအထဲကမွ ဆရာ မင္းသု၀ဏ္ရဲ ႔ “ ပ်ဥ္းမငုတ္တို” ကေတာ့ စၿပီး ဖတ္ဖူးကတည္းက စြဲထင္ေနခဲ့တာပါ။
ကၽြန္ေတာ္ (၇)တန္းေလာက္က ဆရာေပးဖတ္လို႔ ဖတ္ရတာပါ။ ဆရာက အဲဒီတုန္းက စကားေျပပါ တစ္ခါတည္း ျပန္ေပးခဲ့တာဆိုေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ နားလည္ႏိုင္တာထက္ ကဗ်ာေလးရဲ ႔ အရသာကို ပိုခံစားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ၾကက္သီးေမြးညင္းထခဲ့တဲ့ ကဗ်ာပါ။
အခုေတာ့ မထင္မွတ္ဘဲ ဒီကဗ်ာကို ကိုေအာင္သာငယ္ ဘေလာ့ဂ္မွာ ေတြ႔ လို႔ ျပန္ကူးခဲ့တာပါ။
ကိုေအာင္သာငယ္ကျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို သိေတာင္သိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ ခြင့္ေတာင္းခဲ့ပါတယ္။
ကိုေအာင္သာငယ္ကို အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ အႀကိဳက္ဆံုးကဗ်ာေလးကို ေရးခြင့္ဖန္တီးေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ဂ်ဲဂ်ယ္ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ အႀကိဳက္နဲ႔ ေရာ တူပါရဲ ႔လား မန္႔ေပးသြားရင္ ေကာင္းမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

မိုးသားဆိုတဲ့ အေကာင္ ...

December 8, 2008
ကိုယ့္သမိုင္းကို ကိုယ္ျပန္ဖြင့္ၾကည့္တိုင္း
ေဟာ့ဒီ ခပ္ရိုင္းရိုင္း မိုးသားကိုပဲ ျမင္တယ္။

ငါဆိုတဲ့ေကာင္ေလ
ေဟာ့ဒီ မိုးသား ဆိုတဲ့ ေကာင္ေပါ့
ေလာကႀကီးနဲ႔ သဟဇာတ မျဖစ္လိုက္ပံုမ်ား
ကိုယ့္ဘ၀မွာ ရြာခ်ခဲ့သမွ်မိုးေရေတြ
အၿမဲတမ္း ပင္လယ္ေရလို ခါးတူးေနတဲ့ အေကာင္။

မိုးသားဆိုတဲ့ေကာင္ေလ....
သနားခ်င္ၿပီဆိုရင္ ျမက္ပင္ကိုေတာင္ မနင္းမိေအာင္ ေရွာင္ခဲ့တဲ့အေကာင္။
မသနားဘူးဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္ညီအရင္းကိုေတာင္
ႏွာေခါင္းကေသြး ေျခဖ၀ါးေအာက္ ေသြးေပါက္ေပါက္က်ေအာင္ ထိုးတဲ့ေကာင္။

ေက်နပ္ေနတဲ့အခါ ကိုယ့္ေနာက္ေက်ာက ဓါးရာအထပ္ထပ္အတြက္
အၿပံဳးမပ်က္ အားနာတတ္ခဲ့တဲ့ေကာင္။
မေက်နပ္ျပန္တဲ့အခါ ကိုယ့္အရိပ္ကို နင္းမိရံုေလာက္အတြက္
ႏွစ္ခါျပန္သတ္ပစ္ခ်င္စိတ္က ငယ္ထိပ္မွာ ေသြးတက္ေနတဲ့ ေကာင္။

မိုက္ရိုင္းတဲ့အခါ မိတ္ေဆြကို မိတ္ေဆြလို႔ မျမင္ခ်င္တဲ့ေကာင္။
ရစရာပိုက္ဆံေလး တစ္ေထာင္ႏွစ္ေထာင္အတြက္
“မင္းအသက္ကို ဖက္နဲ႔ ထုပ္ထား” လို႔
သူ႔ ရပ္ကြက္အထိ ဓါးႀကိမ္းသြားဖို႔ ၀န္မေလးတဲ့ ေကာင္။

ယဥ္ေက်းခ်င္တဲ့အခါ က်ျပန္ေတာ့လည္း
ကိုယ့္ဘ၀ကို လက္တစ္ဆံုး ႏႈိက္ယူသြားခဲ့တာေတာင္
“ခႏၱီစ” ကို ရင္ေျမကတုတ္ လုပ္ၿပီး
သူ႔ဘ၀ မီးေလာင္ေတာ့ ျပန္ၿပီး စုပ္သပ္ေပးႏိုင္ခဲ့တဲ့ အေကာင္။

အင္း...ငါဆိုတဲ့ ေကာင္
ေဟာဒီ မိုးသား ဆိုတဲ့ အေကာင္ေပါ့။
တစ္ခါတစ္ေလ ယံုၾကည္မႈဆိုတဲ့ နာမည္ေကာင္းေလး တစ္ခုအတြက္
အပ္တိုေလး တစ္၀က္ကိုေတာင္ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ ျပန္အပ္တတ္တဲ့ ေကာင္။

တစ္ခါတစ္ေလ မနက္စာေလး တစ္နပ္အတြက္
ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႔ ရိုးသားမႈကို မိတၱဴဆိုင္မွာ ေသာ့တုလုပ္ဖို႔ အပ္တဲ့ေကာင္။
တပ္မက္မႈေတြနဲ႔ အၿမဲတမ္း ေလာင္ၿမိဳက္ေနတဲ့ အေကာင္။
အခြင့္အေရးဆိုရင္ ႏွစ္ခါျပန္ မစဥ္းစားတတ္တဲ့ အေကာင္။

သူမ်ား အားနာတတ္တာကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး
ကိုယ့္အတြက္ ခါးပါေအာင္ သိမ္းပိုက္ခ်င္တဲ့ အေကာင္။
အသာတၾကည္ ေျပေပ်ာက္လိုက္လို႔ ရတဲ့ စိတ္ဆႏၵေလးတစ္ခုႏွစ္ခုကိုေတာင္
ေဟာ့ဒီ ငါဆိုတဲ့ေကာင္ တပ္မက္မိၿပီဆိုရင္
ဘ နဖူး သိုက္တူး ဖို႔လည္း စေန အဂၤါမေရြးတဲ့ အေကာင္။

ဟုတ္တယ္.... ငါဆိုတဲ့ ေကာင္
ေဟာ့ဒီ မိုးသားဆိုတဲ့အေကာင္ေပါ့ ....
အဲဒီလို အၿမဲတမ္း ေမွာင္တယ္။
မင္းတို႔ေတြ ႔ ရင္ ေ၀းေ၀းေရွာင္။








ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းဂ်ဲဂ်ယ္ရဲ႕ ေမြးေန႔ မဂၤလာ

December 5, 2008

Happy birthday Jel jel lay

သူငယ္ခ်င္း ဂ်ဲဂ်ယ္ရဲ႕ ေမြးေန႔ အမွတ္တရပါ....

ေနာက္က်ျပန္သည္ သံုးရာသီ

December 2, 2008
မ၀ံ့သည္သာ...

............................

ေျမလႊာေပၚ အေၾကြေရာက္

ဖြဖြေလးေကာက္ ႀကိဳးနဲ႔ သီ

ခ်စ္သူဆီ ပဏာဆက္မည္ေပါ့...ေျပးလာခဲ့သည္။



လာခဲ့ေသာ္ျငား ေနာက္က်ၿပီ....

ပင္ျမင့္မွာ ပန္းသဇင္ ေ၀ၿပီမို႔

ကိုယ္ ပို႔တဲ့ ပန္းအေၾကြ ခေရညွဳိးရယ္က

တန္ဖိုးမဲ့ သူ႔ေနရာ...

ေျမလႊာေပၚ ျပန္ကာ သက္မည္ေပါ့...

စိတ္ေလွ်ာ့ရသည္.. ေဆာင္းရာသီ ။



မ၀ံ့သည္သာ....

.................................

စံပယ္ေတြ လႈိင္လႈိင္ျမဴးၿပီမို႔

ပြင့္ဦးစ အဖူးအခတ္ကို

သူ႔အတြက္လို႔ ရြယ္ရည္

သည္တစ္ခါ ေနာက္က်လွ်င္ မျဖစ္ၿပီမို႔

အပို႔ေစာရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ေသာ္ျငား

ထိပ္ထားရဲ ႔ ေကသာဦးမွာ

ဂုဏ္ထူးသူ ႏွင္းဆီဖူးရယ္က

အရင္ဦး ေရာက္ႏွင့္ျပန္သည္ေပါ့

စိတ္ေလွ်ာ့ရသည္...မိုးရာသီ ။



ကိုယ္ မ၀ံ့သည္သာ .....

............................

စိန္ပန္းျပာ ေႏြခါဦးမွာ ဖူးပြင့္ျပန္တာ ....။

မွဴးသက္လ်ာ ေဒ၀ီ အတြက္

ပို႔ဆက္ဖို႔ ဘယ္လို ႀကိဳးေသာ္လည္း

ကိုယ္ ဆံုးျဖတ္မရဲပါ။

ဒီအခ်ိန္ျဖင့္ သူ႔ ေကသာ

ပိေတာက္၀ါ ဂုဏ္အျမင့္က

ထူးတင့္မည္ေပါ့ ေသခ်ာ။

သံုးရာသီ အခ်စ္ကို သိေစခ်င္ေသာ္ျငား

ကုိယ္သြားလွ်င္ ကိုယ့္ အမွားေပမို႔

စိန္ပန္းျပာ မ်က္ႏွာမြဲကို

ရင္ကြဲေစ အံကိုႀကိတ္

မ်ဳိသိပ္လို႔ ေထြးပိုက္ရသည္...

ေၾသာ္....လြမ္းရပါေသာ ေႏြရာသီ..။။





စိတ္ကူးယဥ္ျခင္း

November 25, 2008

အခန္း (၁)


ခြင့္မေတာင္းဘဲ ေရာက္လာခဲ့တဲ့ ငါ့ရဲ ့ဖဲႀကိဳး၀ါေရ...

အခု....မင္းသေဘာနဲ႔မင္း ျပန္ထြက္သြားခဲ့တာ

ျပကၡဒိန္အေဟာင္းေလး (၅)ႏွစ္စာ ၾကာခဲ့ၿပီ။



မင္းထားခဲ့တဲ့ အလြမ္းခ်ည္တိုင္မွာ

ငါ ႀကိဳးမပါဘဲ တုပ္ေႏွာင္ခံေနခဲ့ရတာ

အရိႈးရာေတြ တစ္ထပ္ၿပီးတစ္ထပ္

အခုေတာ့ .....

အသားမာ တက္လုလု အေျခအေနမွာပါ။



အခန္း (၂)


ျပန္မလာပါနဲ႔ေတာ့ ဖဲႀကိဳး၀ါ

ငါ အနယ္ထိုင္ပါရေစဦး။

တစ္ရႈံးထဲ ရံႈးေနရမယ္ဆိုရင္...

အခ်စ္ရဲ ့ ဘက္ လိုက္တက္တဲ့ တရားခြင္ထဲမွာ

ငါ ... ဘာ အယူခံစရာ လိုဦးမလဲ..



တစ္ကယ္ဆို

ဘ၀အသစ္မွာ ...

အခ်စ္စစ္ေလး တစ္ခါေလာက္ေတြ႔ ဖို႔အတြက္ေတာ့

ငါ မာန္ေလွ်ာ့စရာ မလိုဘူးမို႔လား။



ေျပာရရင္ေတာ့ ....ဖဲႀကိဳး၀ါ...

နင္ နည္းနည္းမ်ား နားခါးမလား

တကယ္ဆို.... ငါ့အတြက္လည္း မရွားပါး ပါဘူးဟာ။


...................

.........................

...................................

......................................


အခန္း (၃)


အင္း...........

တကယ္ေတာ့လည္း ဖဲႀကိဳး၀ါ

အခုအခ်ိန္အထိ နင္ ယံုၾကည္ထားခဲ့သလိုပါပဲ။

အဲဒီလို အမုန္းမာန္ စကားေတြကို

(နင္ၾကားေအာင္...) ႀကံဳး၀ါးခ်င္ေနတာကလဲြရင္

နင္ထားခဲ့တဲ့ ဟိုအရင္ ခ်ည္တိုင္နားမွာပဲ

တို႔ရဲ ့ ျပကၡဒိန္ေလး (၆)ႏွစ္သား မျပည့္မခ်င္း

ငါ မင္းကို ေမွ်ာ္ေနရဦးမွာ......