ေမာင္မိုးသားရဲ႕ တစ္ေနရာ

ခ်စ္သူရည္းစား...တဲ့ ဖိုးဂ်ယ္က Tag တာပါ.. ကၽြန္ေတာ္ Tag ေတြကို သိပ္မ်ားမ်ားစားစား မေရးဖူးဘူး... ၿပီးေတာ့ ဒီ Tag ႀကီးက နန္းညီေျပာသလို ကိုယ့္ ေပါင္ ကိုယ္လွန္ေထာင္းရမယ့္ ကိစၥမ်ဳိး..။ မသကာ အေထာင္းမတတ္ရင္ ဒြတ္ခ လွလွေရာက္မယ့္ပို႔စ္ မ်ဳိး..။
မတတ္ႏိုင္ဘူး... ခံရေတာ့လည္း ေရးေပါ့.. ဟုတ္တယ္ေလ.. မေရးရင္ ငဂ်ဲဆိုတဲ့အေကာင္က ဘာလုပ္မယ္၊ ညာလုပ္မယ္..နဲ႔ ၿခိန္းေျခာက္ထားတာ..။ ေရးလို႔ အဆင္မေျပမွာက ေနာက္၊.. မေရးရင္ ဒြတ္ခေပးမယ့္ေကာင္ ကိုယ့္ကို က်ားေခ်ာင္း ေခ်ာင္းေနတာ.. ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္တာကလည္း မိုးကို မႊန္ေနတာပဲ...ဒီေကာင့္ကို ၾကည့္ရတာ အစၥေရးကို ပါလက္စတိုင္းက အခဲမေက်သလိုမ်ဳိးပဲ..။

ဟုတ္ကဲ့ ..တကယ္ပါ...။
အဲဒီခ်စ္သူငယ္ခ်င္း ဖိုးဂ်ယ္ဆိုတဲ့ေကာင္က သူမ်ားကို ဒြတ္ခေပးတဲ့ေနရာမွာ ေရႊတံဆိပ္ေရာ ..ကမၻာဖလားေရာ.. အကုန္ရထားတဲ့အေကာင္..။

ကဲ ..အင္ထရို၀င္တာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားၿပီ။ ေျပာေတာ့မယ္ဗ်ာ..။
ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုစ ေျပာရမယ္မွန္းမသိဘူး.။ သူမ်ား ေျဖထားတာေတြ သြားၾကည့္ေတာ့လည္း ဟုတ္ေနတာပဲ..။ ကိုယ့္က်မွ ဘယ္လို ေရးရမွန္းမသိျဖစ္ေနတာ..။
ကၽြန္ေတာ္က သူမ်ားေတြလို ပထမတစ္ေယာက္တို႔..၊ ဒုတိယတစ္ေယာက္တို႔ ဆိုၿပီးလည္း မေရးခ်င္ဘူး၊ အဲဒီေတာ့ ၀တၳဳဆရာတစ္ေယာက္လို ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီးေရးရင္ ေကာင္းမလားစဥ္းစားမိတယ္..။
ဆရာမင္းလူလား..၊ ဆရာ ေမာင္စိန္၀င္း(ပုတီးကုန္း)လား၊ ဆရာႏြယ္ဂ်ာသိုင္းလား မသိေတာ့ပါဘူး၊ ၀တၳဳတစ္အုပ္ဖတ္ဖူးတယ္.။
အဲဒီ စာအုပ္ကို ဖတ္မိကတည္းက ငါလည္း ဒီလိုမ်ဳိးေလး ကိုယ့္အေၾကာင္းကို ျပန္ေရးၾကည့္ဦးမယ္လို႔ စိတ္ကူးထားတာ..။ ခုေတာ့ ဖိုးဂ်ယ္ Tag တာနဲ႔ အေတာ္ပဲျဖစ္သြားတယ္..။ ကိုယ့္အေရးအသား..ကိုယ့္ဇာတ္လမ္းကို ဖတ္ၾကည့္ၿပီး အၾကည္ေတာ္တို႔ .. နီကိုရဲတို႔က ဆက္မေရးရဲေတာ့မွာလည္း ေၾကာက္ရေသးတယ္။ ငွင္းငွင္း....

ကဲ..ကဲ.. စၿပီ


စာေရးဆရာက သူ႔ခ်စ္သူေတြကို ဒီလို ေျပာျပခဲ့ပါတယ္..။

အခ်စ္ဦး၊
အခ်စ္စ၊
အခ်စ္လယ္၊
အခ်စ္ဆံုး တဲ့ ..


ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အခ်စ္ဦးကို စေတြ႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ (၈)တန္းႏွစ္မွာပါ၊ ေကာင္ေလးက ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ နန္႔တယ္လို႔ မထင္ပါနဲ႔ေနာ္.. ။ တကယ္ဆို ကၽြန္ေတာ္ ရည္စားထားခ်င္စိတ္ေပၚတာ ေနာက္ေတာင္ က်ေနပါၿပီ..။ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြဆို (၆)တန္းႏွစ္ေလာက္ထဲက ရည္းစားရွိၿပီးသားေတြ ခ်ည္းပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ကသာ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေဘာလံုးဘက္ကို စိတ္ေရာက္ေနလို႔ အဲဒီကိစၥေတြနည္း နည္းနည္း အလွမ္းကြာသြားတာ..။

ၾကာၾကာေတာ့ မခံပါဘူး။ (၈)တန္းႏွစ္ရဲ႕ သီတင္းကၽြတ္ ညတစ္ညမွာ အဲဒီေကာင္မေလးကို စေတြ႔ပါတယ္။ သိတယ္မို႔လား..။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕ရဲ႕ သီတင္းကၽြတ္ည ဆိုတာက အရမ္းစည္ကားတာ..။ ၿမိဳ႕ထဲမွာ စတိတ္ရႈိးကားေတြ လည္ၾကည့္ေနတုန္း အဲဒီေကာင္မေလးကို စေတြ႔ခဲ့တာပါ..။ ေကာင္မေလးက သိပ္လွတာပဲ..။ အဲဒီေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲ...။

ဟာ! ...
ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္၀န္းမွာ လမင္း (၇) စင္းသာသြားတယ္..။
(အဲဂလို ျဖစ္သြားတာပါ....ဟီးဟီး..နည္းနည္းပိုသြားတယ္..အဲဒီတုန္းကေတာ့ ပိုတယ္လုိ႔ မထင္ပါဘူး..တကယ္)

သူ႔ေနာက္ကို လိုက္ၾကည့္မယ္ဆိုၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေျပာေတာ့..သူငယ္ခ်င္းေတြက လိုက္ကြာ ဆိုၿပီး အားေပးတယ္..။ အားေပးမွာေပါ့ .... အားလံုးထဲမွာ အဲဒါေတြ စိတ္မ၀င္စားတာ၊ ရည္းစားမရွိတာက ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ရွိတာကိုး။ မသကာ ကၽြန္ေတာ္က သူတို႔ အိမ္ကို ျပန္တုိင္ရင္ မခက္ဘူးလားဆိုၿပီး သူခိုးေသေဖာ္ညွိ လုပ္ေပးတာ..။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း သူတို႔ ေျမာက္ေပးတာကို အဟုတ္ေအာင့္ေမ့ၿပီး ေကာင္မေလးသြားရာေနာက္ တစ္ေကာက္ေကာက္လိုက္ၾကည့္တယ္။

မွတ္မွတ္ရရ..သူငယ္ခ်င္း ေဇယ်ာလင္းဆိုတဲ့ ေကာင္က ဒီလိုသင္ေပးခဲ့ပါတယ္။
``ေဟ့ေယာင္ ..ငပိုင္...
မင္း သူ႔ေနာက္ကို ဒီအတုိင္းပဲ လုိက္ၾကည့္မေနနဲ႔ ..
အက်ဳိးရွိေအာင္ တစ္ခုခုေတာ့လုပ္..
သူ႔ကို မင္းလိုက္ေနတယ္ဆိုတာ သူသိသြားေအာင္...လုပ္..
အဲဒါမွ မင္းကို သူ အသိအမွတ္ျပဳသြားမယ္...ဒီေန႔က အင္ထရိုေပါ့ကြာ´´..တဲ့...
ေနာက္ေန႔မွ အဲဒီေကာင္မေလးရဲ႕ ေက်ာင္းကို လိုက္စံုစမ္းေပးမယ္..တဲ့..။

သူတို႔က အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ သမၻာက်တယ္ေလ..အဲေတာ့ သူတို႔ခိုင္းတာ လုပ္ရပါေတာ့တယ္..။
ဟုတ္တယ္ေလ... ေကာင္မေလးကၽြန္ေတာ့္ကို သတိမထားမိ ထားမိေအာင္ ႀကံရေတာ့တာေပါ့..။
ေကာင္မေလး ..ကၽြန္ေတာ့္ကို သတိထားမိေအာင္ သူ႔နားမွာ ရစ္၀ဲရစ္၀ဲလုပ္ၿပီး အိုက္တင္ေတြ လုပ္ျပပါတယ္.။

``ေဟ့ေယာင္ ငပိုင္ ..ေကာင္မေလး မင္းကိုၾကည့္ရင္ လက္ျပကြာ´´..တဲ့..
မင္းမင္းလတ္ဆိုတဲ့ေကာင္က အႀကံေပးတာ..။

ဒီကလဲ ဘယ္ရမလဲ၊ လက္ျပဆို ျပတာေပါ့..။
သူတို႔က ကိုယ့္ထက္ ဆရာက်တယ္ေလ..
ကိုယ္က အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသားရယ္..ေက်ာင္းသားေတာင္မွ ေက်ာင္းသားသစ္ေလးဆိုပါေတာ့ .....။

ဒါနဲ႔ပဲ.... ေကာင္မေလး ..ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကို လွည့္ၾကည့္တာနဲ႔ ႀကံဳရင္ လက္ျပရတာေပါ့..။
“ ဟာ... ငပိုင္.. မင္းကို ေကာင္မေလးက ျပန္ၾကည့္ေနတယ္ေနာ္... အေျခအေနေကာင္းတယ္ကြ”တဲ့ ..
ၾကပ္ေပးေနၾကတာေလ.. ဒီကလည္း ၾကပ္ေပးမွန္း သိသားပဲ..
သိသိႀကီးနဲ႔ပဲ.... ေခါင္းေလးေမာ့ၿပီး...
“...ဟင္း..ဟင္း.. အဲလိုပဲ ျဖစ္ေနရမွာေပါ့ကြာ..ငါက ငပိုင္ပဲ....”ဆိုၿပီး.. အ၀ွါ တက္ျပလိုက္ေသးတယ္..
( တကယ္ေတာ့ ေကာင္မေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္တာ မဟုတ္ဘူး ..။ လူေတြက အရမ္းစည္တာဆိုေတာ့ ဟိုဟိုဒီဒီ မ်က္ေစ့ကစားတာ .. အဲဒါကို ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ၾကည့္တယ္ေပါ့...ငွင္းငွင္း)

ခက္တာက ေကာင္မေလး ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကို လွည့္ၾကည့္လို႔ ကၽြန္ေတာ္က လက္ျပလိုက္ရင္ .. ေကာင္မေလးက ဟိုဘက္ကို ျပန္လွည့္သြားၿပီ..အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လက္ျပတာကို ေကာင္မေလးက မျမင္ေတာ့ဘူးေပါ့..။
အဲလိုပဲ ေကာင္မေလးက လွည့္ၾကည့္လိုက္..
ကၽြန္ေတာ္က လက္ျပလိုက္...
ဟိုဘက္ကို ျပန္လွည့္သြားလိုက္နဲ႔...လည္ထြက္ေနတာေလ..

အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ လက္ဦးဆရာေတြထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကိုဟိန္းဆိုတဲ့ေကာင္က ..ဒီလို အႀကံေပးပါတယ္..

``ေဟ့ေကာင္..မင္းက အဲလို သူၾကည့္မွ လက္ေျမာက္ျပရင္ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး မင္းျပတာကို ျမင္ေတာ့မလဲကြ..ဒီလိုလုပ္.. မင္းလက္ကို ေျမာက္ထား..၊ ျပန္မခ်နဲ႔..အဲဒါဆို သူလွည့္ၾကည့္ရင္ မင္းလက္ေျမာက္ျပတာ ျမင္ၿပီးသား .. ဟုတ္ဘူးလား´´..တဲ့..

အင္...ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္းေတာ့ ေလသြားတယ္.. စဥ္းစားၾကည့္ဦးေလ..ေကာင္မေလးက တကယ္ဆို ကၽြန္ေတာ့္ကို လွည့္ၾကည့္တာလဲ မဟုတ္ဘူး.. သူဘာသာသူ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႔ မ်က္လံုုးက ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကို ေရာက္လာတာပဲဟာကို...ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဘးနားမွာကျဖင့္ လူေတြက အမ်ားႀကီးရယ္..
အဲလို လက္ႀကီး ေျမာက္ၿပီး ေကာင္မေလး သြားမယ့္ ေနရာတကာကို လိုက္ေနရမွာကေတာ့ နည္းနည္းေၾကာင္တာေပါ့..။

ကၽြန္ေတာ္ ကမန္းကတမ္း အိုက္တင္ေလွ်ာ့ၿပီး ျငင္းရတယ္..
ဒါေပမယ့္ မရပါေတာ့ဘူး..။
``မင္းကလဲကြာ..သူ ငါ့ကို ျမင္ပါတယ္..´´
``မျမင္ဘူးေဟ့ေကာင္.. ဘာလဲ မင္းက ရွက္ေနတာလား..၊ ေဟ့ေကာင္ အခ်စ္မွာ မ်က္ခြက္မရွိဘူးဆိုတာ မသိဘူးလား.´´တဲ့
အင္း..ကၽြန္ေတာ့္ ဆရာပညာရွိက ေျပာတဲ့ စကားပံုေလ...သူမ်ားၾကားရင္ ဗန္းစကားနဲ႔ အဆန္းထြင္ေျပာတယ္ ထင္ဦးမယ္..ဟုတ္ဘူး အဲေကာင္က အဲလို ေသာက္တလြဲပဲ ေျပာတတ္တဲ့ေကာင္..။
ကၽြန္ေတာ္လည္း အရစ္ရွည္ေနမွာစိုးလို႔ ျပန္ေျပာမေနေတာ့ဘူး..သူတို႔က ဆရာေတြမို႔လား..

ေျမာက္ဆိုေတာ့လည္း ေျမာက္ရတာေပါ့..
ေကာင္မေလး သြားရာေနာက္ကို လက္ႏွစ္ဘက္ေျမာက္ၿပီး ေလွ်ာက္လိုက္ေနရတယ္...။
(ဟီးဟီး ....ေပါရဲတယ္ေနာ္...ခုထိ ျမင္ေယာင္ေနေသးတယ္.. သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန..လူေတြ ဒီေလာက္ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ လက္ႀကီးေျမာက္ၿပီး အဲဒီေကာင္မေလး သြားတဲ့ေနာက္ကို ပတ္လိုက္ေနရတာေလ.. ဟိုလူက ၾကည့္သြားလိုက္ ..ဒီလူက ၾကည့္သြားလိုက္နဲ႔.. ရွက္ပါဘူးေနာ္... သူငယ္ခ်င္းကေတာင္ ေျပာေသးတယ္ အခ်စ္မွာ မ်က္ခြက္ရွိဘူး” ..ဆိုတာေလ..
(မ်က္ခြက္ရွိရင္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ ေျပာင္လို႔ ေနမွာေပါ့ေနာ္.... သက္သက္ညွာညွာေလးေတာ့ ေကာက္ခ်က္ခ်ေပးပါဗ်ဳိ႕.....)

ဟုတ္ကဲ့.... အခ်စ္ဦးက အဲလို စေတြ႕တာေပါ့
(နိမိတ္ပဲ ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ .. ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္တကယ္ လက္ေျမာက္ခဲ့ရပါတယ္။)

သီတင္းကၽြတ္ပိတ္ရက္ၿပီးလို႔ ေက်ာင္းေတြ ျပန္ဖြင့္ၿပီဆိုေတာ့ အဲဒီေကာင္မေလးကို ရွာပံုေတာ္ဖြင့္ၾကပါတယ္...
ပထမဦးဆံုး စေတြ႕တဲ့ေန႔က အဲဒီေကာင္မေလးကို အိမ္အထိ လိုက္ၾကည့္ထားတာမို႔ ..ေက်ာင္းစဖြင့္ရက္ မနက္ေစာေစာမွာ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ အဲဒီအိမ္ေရွ႔မွာ မေယာင္မလည္နဲ႔သြားရပ္ၾကပါတယ္..။ သိပ္လဲ အရဲမကိုးရဲဘူး...။ သူတို႔အိမ္က ဘယ္သူေတြ ရွိလို႔ရွိမွန္းလည္း မသိဘူး.. ။ ေမာင္ေတြ အစ္ကိုေတြ ရွိရင္ ကိုယ္က နာမွာ..။ ၿပီးေတာ့ အဲရပ္ကြက္က ကိုယ္နဲ႔ သိပ္ၾကည္တဲ့ ရပ္ကြက္မဟုတ္ဘူး..။ ..
အဲ ..ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ သူတို႔အိမ္ေရွ႕တည့္တည့္မွာ ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ရွိတယ္ဗ်..။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕ နယ္ေတြရဲ႕ ထုံးစံက ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရြယ္ေတြဆိုရင္ လဘက္ရည္ဆုိင္ေတြ ဘာေတြ သိပ္ထိုင္လို႔ မေကာင္းေသးဘူး.။ အဲဒီေတာ့ ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ေတြမွာပဲ မ်ားေသာအားျဖင့္ ထိုင္ၾကတယ္..။ အဲဒီဆုိင္ကိုလဲ စကားေရာ ဖြဲေရာလုပ္ၿပီး ဆိုင္ေရွ႕က တန္းလ်ားမွာ ၀င္ထိုင္ၿပီး ေကာင္မေလးကို အကဲခတ္ၾကတယ္..။

အမငီး..
ေကာင္မေလး အိမ္ထဲကလဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ျပန္အကဲခတ္ေနတာဗ်..။
ေကာင္မေလးေတာ့ မဟုတ္ဘူး..။ သူတို႔ အေမႀကီးထင္တယ္ အန္တီႀကီးတစ္ေယာက္ဗ်..။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကုိ ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္ေနတာ..။
ေသၿပီ..ဆရာေပါ့.. ကၽြန္ေတာ္ ကတုန္ကယင္ေတာင္ျဖစ္လာတယ္..။ ေစာေစာက အိမ္ေရွ႕က သံုးေခါက္ေလာက္ျဖတ္ၿပီး သူတို႔အိမ္ဘက္ကို ၾကည့္တာမ်ား ျမင္သြားလို႔လား.။ ဟိုတစ္ေန႔က ည ကတည္းက ကၽြန္ေတာ့္ကို သိေနတာလား..။ ထြက္မ်ား ရိုက္မလားေပါ့.။ ဟိုေကာင္ေတြက ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို မသိမသာ လက္ကုတ္တယ္ ..။ မေၾကာက္နဲ႔ေပါ.။ ေျပာသာေျပာတာ ဒီေကာင္ေတြလည္း ေၾကာက္ေနတာပဲ. ။ မသိဘဲေနမလား.. ဒီေလာက္ မ်က္ေစ့ပ်က္ မ်က္ႏွာပ်က္ျဖစ္ေနတာကို..။ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ ့မွာသာ ဆရာဂုဏ္ထိခိုက္မွာစိုးလို႔ မေၾကာက္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနၾကတာ..။

အန္တီႀကီးက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္လိုက္...။ အိမ္ထဲဘက္ကို လွည္ၿပီး တိုးတိုး..တိုးတိုးေျပာလိုက္..လုပ္ေနတာ..။ ေသခ်ာပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို သူသိသြားတာေတာ့ ေသခ်ာၿပီ..။
ကၽြန္ေတာ္က ေျပးခ်င္ေနၿပီ..။ ဟိုေကာင္ေတြက ေနဦး။ ဟန္မပ်က္ေစနဲ႔ ဆိုၿပီးအတင္းဆြဲထားလို႔သာ ထိုင္ေနရတာ..ဒူးက တုန္ေနၿပီ..။

အဲဒီမွာပဲ အန္တီႀကီးက တစ္ခုခုကို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီးပံုနဲ႔ အိမ္အျပင္ဘက္ကို ထြက္ခ်လာပါေလေရာ..။
``ေဟ့..သူငယ္ သံုးေယာက္ ..ခဏလာပါဦးကြယ္´´တဲ့..
ေသၿပီ...ပဲ..။
ဟိုႏွစ္ေကာင္က ေျပာတုန္းကသာ ဆရာႀကီးေလသံနဲ႔ မေၾကာက္နဲ႔ေတြ ဘာေတြေျပာေနတာ.. ဘြားေတာ္ႀကီးလဲ ထြက္ေခၚေရာ..ေၾကာက္လိုက္တာမွ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ပဲ..

ကၽြန္ေတာ္ အဘြားႀကီးမ်က္ႏွာကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ အဖြားႀကီးက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထင္သလို မဟုတ္ေလာက္ဘူးဗ်.. အသံေလးကို ခ်ဳိေနတာပဲ .. မ်က္ႏွာေလးက ၿပံဳးလို႔ ..
ဒါနဲ႔...ကၽြန္ေတာ္လည္း အရဲစြန္႔ၿပီး ေမးလိုက္တယ္..
“အန္တီ.. ဘာျဖစ္လို႔လဲ ခင္ဗ်..” ..ဆိုေတာ့မွ
“အားေတာ့နာပါတယ္ကြယ္...”..တဲ့.....
“အန္တီ့ကို တစ္ခုေလာက္ ..ကူညီပါ..ေရစည္ပိုင္း ေနရာေရႊ႕ခ်င္တာ ..လူမရွိလို႔ ပါ..”တဲ့..
အမငီး.. ...........အဲဒီေန႔က မနက္တစ္ပိုင္းလံုး ေရစည္ပိုင္းေရႊ႕လိုက္တာနဲ႔ အခ်ိန္ကို ကုန္ေရာ..
ေရစည္ပိုင္းက ၅ လံုးေလာက္ရွိတာေလ.. အဘြားႀကီးကလည္း အရစ္က ရွည္ရွည္ရယ္.. အားလည္း မနာတတ္ဘူး.......
“ဟိုနားကေန..ဒီနားေရႊ႕ပါ.. ဒီနားကေန ဟိုနားေရြ႕ပါ....
ဟင့္အင္း ေနရာ မက်ေသးဘူး..အိမ္ေဘးကိုပဲ ေရႊ႕လိုက္ပါေတာ့.. မထူးပါဘူး .. အဲဒီတစ္လံုးက မီးဖိုေခ်ာင္နားကို တစ္လက္စတည္းသာ ေရႊ႕ေပးခဲ့ပါ.. သားတို႔ရယ္.....” ဆိုၿပီး.... ေမာင္းလိုက္တာ..
မသိတဲ့သူဆို အၿငိဳးနဲ႔ ခိုင္းတယ္ေတာင္ ထင္ဦးမယ္.. တစ္မနက္လံုးကို ေသခ်င္ေစာ္ေတာင္ နံသြားတယ္...

ဗ်ာ !.....
ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္မေလးလား .. ?
အင္း ..ဟုတ္ကဲ့...”
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရႊံ႕ အလူးလူး ဗြက္အေပေပနဲ႔ ေရစည္ပိုင္းေတြ လွယ္ၿပီး ေရႊ႕ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ..ေက်ာင္း၀တ္စံုေလး ၀တ္ၿပီး ထြက္သြားလိုက္တာ ..ေကာ့ေနတာပဲ..
ကၽြန္ေတာ့္ကိုမ်ား တစ္ခ်က္ကေလးေတာင္ လွည့္ၾကည့္သြားတာ မဟုတ္ပါဘူး..
သူတို႔အိမ္က မာလီေတြ အလုပ္လုပ္ေနတာက်ေနတာပဲ..

ကၽြန္ေတာ္ေတာင္...... ေရစည္ပိုင္းႀကီးကို လိမ္ဖယ္..လိမ္ဖယ္ တြန္းေရႊ႕ရင္း “ေတာက္” ေခါက္မိေသးတယ္..
“ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့ကြာ.. ရည္းစားမ်ားျဖစ္လို႔ကေတာ့”....လို႔

အဲဒီရက္ေတြေနာက္ပိုင္းမွာ .. အဲဒီေကာင္မေလးကို အေသအလဲ လိုက္ပါတယ္........။
အဆင္မေျပပါဘူးဗ်ာ.။ ေကာင္မေလးက မာနခဲေလး..။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္ရင္ ထြက္ပဲ ေျပးေနေတာ့တာပဲ..။ ဘယ္လိုမွ နီးစပ္ေအာင္ လုပ္လို႔မရဘူး..။

အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ဆရာက်တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြက ေကာင္မေလးနဲ႔ အဆင္ေျပဖို႔ အားလံုး၀ိုင္းၿပီး ဗ်ဴဟာေတြ ခ်မွတ္ေပးၾကပါတယ္။
“ ဒီလို လုပ္ရတယ္ကြ.. ေကာင္မေလးနဲ႔ ရင္းႏွီးေအာင္ အရင္ႀကိဳးစားလိုက္ဦး.. ၿပီးမွ တစ္ဆင့္ခ်င္းတက္တာ အေကာင္းဆံုးပဲ..အပိုင္ခ်ည္လိုက္ေပါ့ကြာ.. ကိုယ့္အိပ္ထဲက ဖား..မင္း ျပားေစခ်င္လား ေဖာင္းေစခ်င္လား..”တဲ့..
ကဲေပါ့.. ကၽြန္ေတာ္က တပည့္ပဲ ..သူတို႔ ခိုင္းတာ လုိက္လုပ္ရမွာေပါ့..။

တစ္ေကာင္က ဒီလို အႀကံေပးပါတယ္.။ ေကာင္မေလးနဲ႔ ရင္းႏွီးေအာင္ လုပ္ဖို႔ပါ..။
သူၾကည့္တဲ့ ဗီြဒီယိုကားထဲမွာတဲ့..
မင္းသားလြင္မိုးက မင္းသမီးနဲ႔ ရင္းႏွီးမႈရေအာင္..တဲ့..
မင္းသမီးရဲ႕ေရွ႕ မွာ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ပိုက္ဆံအိပ္ ထြက္က်ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တယ္..တဲ့..မင္းသမီးက ျပန္ေကာက္ၿပီးေပးေတာ့မွ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. ေက်းဇူးဆပ္ပါရေစ..တစ္ခုခုစားပါ..ဘာညာ..ဘာညာ..ဆိုၿပီး ရင္းႏွီးသြားေရာ...တဲ့...

ဟဲဟဲ..ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီဇာတ္လမ္းကို သေဘာက်သြားတယ္..ဆိုပါေတာ့..
ဒါ...ျဖစ္ႏိုင္တယ္ေလ..
အဲဒါနဲ႔.. ၿမိဳ႕ထဲက စာေရးကိရိယာဆိုင္မွာ အေကာင္းစားကြန္ပါဘူး လွလွေလး၀ယ္..
ေဘာလ္ပင္ အေကာင္းစားေတြ ေရာင္စံု၀ယ္ထည့္.. ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ကို လွလွေလးေရးၿပီး..ကြန္ပါဘူးမွာ ကပ္..
ေမာင္မိုးသား..အဌမတန္း (A)...ဆိုပါေတာ့..

အားလံုးေပါင္း.. ပိုက္ပိုက္လည္း တစ္ေထာင္ေက်ာ္ ကုန္သြားတယ္..
အဲဒီတုန္းက ပိုက္ပိုက္ တစ္ေထာင္ဆိုရင္ အမ်ားႀကီးသံုူးလို႔ ရတယ္ေလ..
ထားပါေလ..ဒီပိုက္ပိုက္ေလာက္ကေတာ့ ..ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ရဖို႔ ဒီေလာက္ေတာ့ ရင္းရမွာေပါ့..

ဒါနဲ႔ပဲ ..ေကာင္မေလး လာမယ့္လမ္းကို ေစာင့္ရတယ္. ..
ႀကံရြယ္ထားတဲ့ မနက္မွာ အဲေကာင္မေလး က်ဴရွင္မလာဘူး..ညေန က်ဴရွင္ခ်ိန္ကို ျပန္ေစာင့္ရတယ္..။
အမယ္..အမယ္.. သူလာပါၿပီ..
ဂ်င္းစကပ္အတိုေလးနဲ႔ . ..ဖီးဆင့္န္႔ စက္ဘီးေလးစီးၿပီးေတာ့..
အင္း..ကၽြန္ေတာ္က ၾကာၾကာငမ္းလို႔ မရဘူးဗ်..သူ႔ကို မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ကြန္ပါဘူးကို ထြက္က်ေပးခဲ့ရမွာကိုးးး...
ၿပီးရင္ေတာ့ ..သူက ကြန္ပါဘူးျပန္ေပး.. ကၽြန္ေတာ္က ေက်းဇူးတင္..သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္က အေအးတိုက္..
ဟဲဟဲ.. ဇာတ္က အားလံုးကြက္တိ....

သူကၽြန္ေတာ့္တို႔ အနား မေရာက္ခင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ကၽြန္ေတာ္က လမ္းေပၚကို စက္ဘီးကို တြန္းတင္လိုက္တယ္..
သူ႔ကို လံုး၀ လွည့္မၾကည့္ပါဘူး..။ ကၽြန္ေတာ္ စက္ဘီးေပၚတက္ခြ.. နေမာ္နမဲ့ အိုက္တင္နဲ႔ ကြန္ပါဘူးကို လမ္းေပၚ ပစ္ခ်လိုက္တယ္..။
“ဂြက္”..တဲ့ ကြန္ပါဘူး ျပဳတ္က်တဲ့အသံေလ..
ကၽြန္ေတာ္လည္း ဇြတ္ႀကီး မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး စက္ဘီးကို ဆက္နင္းခဲ့တာ.. ေတာ္ေတာ္ေ၀းေ၀းအထိပဲ..
ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ အဲေနရာကို တစ္ျခားလမ္းက ပတ္ၿပီး ျပန္လာေတာ့.. သူငယ္ခ်င္းေတြ ေစာင့္ေနတာကိုေတြ႕တယ္..။
တစ္ေကာင္က အေ၀းႀကီးကေန.. လက္မ ေထာင္ျပတယ္..။ အိုေက..ေပါ့..။
ေကာင္မေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကြန္ပါဘူးကို ဆင္းေကာက္သြားတယ္..။ ဒီေကာင္ေတြက အဲနားမွာ အေျခအေနကို ေခ်ာင္းၾကည့္ၿပီး က်န္ခဲ့တာေလ..။

ကၽြန္ေတာ္..ေပ်ာ္သြားတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗ်ဴဟာ ပထမအဆင့္ ေအာင္ျမင္သြားၿပီဆိုပါေတာ့.. ည က်ေတာ့ အိပ္ေတာင္ မေပ်ာ္ဘူး..။ ေနာက္ေန႔ ေကာင္မေလးကို ဘယ္ဆိုင္မွာ လိုက္ေကၽြးရမလဲ စဥ္းစားေနတာနဲ႔..။ ပိုက္ဆံကလည္း ရွာထားရေသးတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကို ဆိုင္ေကာင္းေကာင္းမွာ ေကၽြးခ်င္တာေလ..။

ဒီလိုနဲ႔ .. (၃)ရက္ေလာက္ ၾကာသြားတယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ခုန္သံက ပိုတိုးတုိးလာတယ္.။ သူ ..ဘယ္အခ်ိန္လာမလဲေပါ့..။
လက္ထဲမွာ ရွိတဲ့ပိုက္ဆံ သူမလာခင္ မကုန္သြားေအာင္လည္း ဂရုစိုက္ရေသးတယ္..။ သူကလည္း ကၽြန္ေတာ့္အခန္းကို မလာရဲလို႔မ်ားလားေပါ့..။
သူ ..ရွိမယ့္ ေနရာေတြကို သြားတယ္...။ သူ႔ကို ကုိယ္ေယာင္ျပတယ္.။ သူ႕ က်ဴရွင္ေရွ႔မွာ မေယာင္မလည္ လုပ္တယ္..။
ဟင့္အင္း...
တစ္ပါတ္...ၿပီးေတာ့ ..ဆယ္ရက္..
အခ်ိန္ေတြသာ ၾကာသြားတယ္..ေကာင္မေလးက ေရာက္မလာဘူး..။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္သြားတယ္..။ ကြန္ပါဘူးကို ေကာက္သြားတာလည္း ေသခ်ာပါတယ္..။ ဘာျဖစ္လို႔မ်ားလဲေပါ့..။ တကယ့္ ဇာတ္၀င္ခန္းေနရာက်မွ ထစ္ေနတယ္.. ေကာင္မေလးရယ္ လာပါေတာ့..။

မလာဘူးဗ်ာ... အဲဒီ ကြန္ပါဘူးလဲ ျပန္မရေတာ့ဘူး...။
ပိုက္ပိုက္ တစ္ေထာင္ေက်ာ္လည္း ဆံုးေရာပဲ..
ေကာင္မေလးက ဘယ္သူမွ မျမင္ဘူးဆိုၿပီး အဲကြန္ပါဘူး ျပန္မေပးေတာ့တာ..။
ကၽြန္ေတာ့္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၾကားထဲမွာ ရွက္လိုက္တာ..။
အဲလိုနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အခ်စ္ဦးက ဇာတ္သိမ္းသြားေတာ့တယ္.။
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို မခ်စ္ေတာ့ဘူး...။ မခ်စ္ခ်င္ေတာ့ဘူး..။
တစ္ခုပဲ ရွိတယ္..။
သူမ်ားေတြ ခ်စ္ဦးသူအေၾကာင္း အရသာခံၿပီးေျပာရင္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒီကြန္ပါဘူးေလးကိုပဲ ျပန္ျပန္ျမင္ေယာင္ရင္း ႏွေျမာေနမိေတာ့တယ္...။


အခ်စ္စ....ကို ဆက္ပါမည္..။




ေရးရင္းနဲ႔ ရွည္သြားၿပီဗ်ာ.. မထူးေတာ့ပါဘူး.. ေနာက္ရက္ေတာ့ ဆက္ေရးပါ့မယ္.. ခုအိပ္ခ်င္ေနၿပီ..
(မိုးသားရဲ႕ အက်င့္အတိုင္း ..ဆက္ရန္ေပါ့ေနာ္.. သီးခံၾကပါ ..ကြယ္..ရို႕....)