ေကာင္မေလးေရ...
..............................
..............................
တစ္သက္လံုးမွွာမွ
တခါပဲ သာမယ့္ “လ” လို
ငါက မင္းကို ထင္ခဲ့တယ္..။
အင္း ........
ပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရွိတဲ့ မင္းက
ငါ့ေရွ႕ မွာ အရမ္းလွျပေနခဲ့တာကေတာ့
ဇာတ္နာေအာင္ တမင္လုပ္ထားတဲ့
ခပ္ေပါေပါ ဟာသ တစ္ပုဒ္ပဲ ျဖစ္မယ္။
ေကာင္မေလးေရ ...တကယ္ေတာ့
ခပ္ေပါ့ေပါ့သာ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္
ပါးစပ္က ေျပာရံုပဲဆိုတဲ့ ဆုေတာင္းေတာင္
လြယ္မေယာင္နဲ႔ ခက္ပါတယ္။
ငါကေတာ့ေလ...
ဒုကၡေတြ ဘယ္ေလာက္မိုးသည္းပါေစ ....
လြမ္းစရာရွိတာကိုေတာ့ လြမ္းေနရဦးမွာပါပဲ။
မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္
စုန္းစုန္းျမဳတ္ေနခဲ့ေပမယ့္
အဲဒီလို လြမ္းတတ္ေနတာကိုက
ငါေပ်ာ္ရတဲ့ ဒုကၡပဲျဖစ္ပါတယ္။
ကိုယ့္ေျခေထာက္နဲ႔ကိုယ္ ဆိုေပမယ့္
အခ်စ္ကိုေတာ့ အခုထိ ငါ မေတာ္လွန္ရဲေသးဘူး။
“ေမွ်ာ္လင့္ေနတယ္” ဆိုတဲ့ အမွာစကား
သူလိုကိုယ္လို ေလွခါးေတြကိုယ္စီနဲ႔ မို႔
မစို႔မပို႔ အာသီသေတြကို
ခပ္ရို႕ ရို႕ သိမ္းထားခဲ့ရတာ...
ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးမွာ မွတ္တမ္းေတြသာ အရႈိးရာက်န္တယ္..။
ေျပာရရင္ .........
“အခ်စ္” ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ ျမင္ယံုနဲ႔
ေယာက္ယက္ခက္ခ်င္ေနခဲ့တဲ့ စိတ္အာရံု
ငါ့ရဲ႕ အသိတရားဆိုတာကလဲ
မိုးလုံေလလံုမွ မဟုတ္ခဲ့တာပဲေလ...။
မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္အေ၀့နဲ႔တင္
ျပာက်ခ်င္ခဲ့တဲ့ ငါရဲ႕ ရင္ခြင္ဧည့္ခန္းေဆာင္မွာ
အခုေတာ့ .......
အမွတ္တရလို႔ ထုတ္ျပစရာကလဲ
ဖုန္တက္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားပဲက်န္ပါတယ္။
Subscribe to:
Posts (Atom)
