သို႔
ခ်စ္ရပါေသာ မမမြန္
ရယူျခင္း...ေပးဆပ္ျခင္း
အဲဒီလို ျငင္းခုန္ေနၾကသူေတြထဲမွာ
ကၽြန္ေတာ္ ဘာ့ေၾကာင့္ လူရာမ၀င္ႏိုင္ခဲ့တာလဲ
ကၽြန္ေတာ္လည္းပဲ ခ်စ္တတ္ခဲ့ပါတယ္ မမမြန္။
ထားလိုက္ပါေတာ့ မမမြန္
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ပိတ္ထားတဲ့ တံခါး
ကမၻာကုန္ေအာင္ ပြင့္မသြားဘူးပဲ ထားလိုက္ပါေတာ့
နင့္နင့္သီးသီး စကားလံုးေတြေတာ့
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ေလ်ာ့ပါးသြားမလား
အဲဒီလို ေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့ပါတယ္ မမမြန္။
နည္းနည္းပါးပါး ခါးသက္ေပမယ့္
ေျဖသိမ့္ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ေလွ်ာ့ထားခဲ့ပါရဲ႕
“မသာေကာင္..ေသျခင္းဆိုး” လို႔ ၾကားေနရတာက
ေ၀းသြားတာထက္ စာရင္ေတာ့
နည္းနည္းေပ်ာ့တဲ့ ေ၀ဒနာပါ။
ခ်စ္ရပါေသာ မမမြန္
ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို မခ်စ္ဘူး
မေန႔ကလည္း မခ်စ္ဘူး
အရင္ေန႔ကလည္း မခ်စ္ဘူးဆိုေတာ့
နည္းနည္းေတာ့ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ခ်င္ၿပီ မမမြန္။
ဒါေပမယ့္လည္း မမမြန္
မနက္ဖန္မွာ ခ်စ္လာႏိုင္မလား
သဘက္ခါမွာ ခ်စ္လာမလား
ေနာက္ရက္ေတြမွာ ခ်စ္လာႏိုင္ေသးလားဆိုၿပီး
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြက အၿပီးသတ္ဖို႔ ခဲယဥ္းေနတုန္းပဲ မမမြန္။
အားနာလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္္
သနားလို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္
ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ရွိတာ အကုန္လံုးအတြက္
ေနာက္ဆံုးထြက္သက္အထိ ေမွ်ာ္လင့္ေနပါရေစ မမမြန္။
ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀အတြက္ အလိုအပ္ဆံုးလည္း ျဖစ္ေနလို႔ပါ။
“လက္နက္ မပါဘဲ
စစ္၀ကၤဘာကုို ငါမသြားရဲဘူး“ ..တဲ့
တာရာမင္းေ၀က ေျပာတယ္ မမမြန္
မမြန္ မပါတဲ့ ဘ၀တိုက္ပဲြထဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသြားရဲဘူးဗ်ာ..။
“ငါ့ အိပ္ယာနဲ႔ ငါ့ည က
ငါ့ေက်ာကုန္းေအာက္မွာ က်ေပ်ာက္သြားခဲ့တယ္“ ..လို႔
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေရးဖူးတယ္ မမမြန္
အႏွိပ္စက္ခံေနရမွေတာ့
အအိပ္ပ်က္တာလည္း မဆန္းဘူးပဲ ဆိုပါေတာ့..
အားမတန္ရင္ မာန္ေလွ်ာ့ရပါတယ္ မမမြန္..။
စြပ္စြဲတာ မဟုတ္ရပါဘူးေနာ္..
ႏြံထဲမွာ နစ္ေနတာကိုပဲ သိေစခ်င္တာပါ
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း
အခ်စ္ဆိုတာ ေစာဖို႔ အဓိက မဟုတ္ဘူး
စစ္ဖို႔ အဓိကလို႔ မမြန္ၾကားေအာင္ ေအာ္ပစ္ခ်င္တယ္
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မမြန္ရဲ႕ ခ်စ္ခ်စ္
စစ္မျဖစ္ရဘူးဆိုရင္ပါ။
သိပါရဲ႕လား မမမြန္
မ်က္လံုးမွိတ္ၿပီး မမြန္အေၾကာင္းေတြးရင္
တျခားေယာက္်ားကို တြဲၿပီး ျမင္ေယာင္ေနရတာ
ႀကီးစြာေသာ ဒုကၡပါ မမမြန္
ေနာက္က်တယ္ဆိုတဲ့ စကား
ေနာက္ဘ၀အထိ မၾကားခ်င္ဘူး
တူးတူးခါးခါး မုန္းတယ္ မမမြန္။
ဒါေပမယ့္ေပါ့ မမမြန္
ထူးေတာ့လဲ မထူးပါဘူးေနာ္
““မင္းအရင္ လာခူးလဲ
ဖူးပြင့္ေပးမွာ မဟုတ္ဘူး”” လို႔ မမြန္ ေျပာခဲ့ဖူးသားပဲ..။
ဒီလိုဆို မမမြန္
မမြန္ရဲ႕ သိကၡာတရားအတြက္...
ေရာက္တဲ့ ေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ရပ္ေနရမယ္လား..
ထားလိုက္ပါေတာ့ မမမြန္..။
ခ်စ္ရပါေသာ မမမြန္
မမြန္က ေခါင္းေရွာင္ခ်င္မွေတာ့..
ဒါရိုက္တာက ကၽြန္ေတာ္ပဲ လုပ္ရေတာ့မွာေပါ့
(၀မ္းနည္းဖို႔ ေကာင္းတာတစ္ခုက...)
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ဇာတ္ညႊန္းေရးရေပမယ့္
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ငဲ့ၿပီး မင္းသားေနရာမွာ ေရးရင္း
ဇာတ္လမ္းတစ္၀က္မွာတင္ ဗီလိန္ေနရာကို ဆင္းေပးလိုက္ရတယ္ မမမြန္။
သ႔ို ...
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ...ခ်စ္ရပါေသာ မမမြန္..။
(ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာက ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေဟာင္းေလးပါ..)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ကဗ်ာေလးေတြလာဖတ္ပါတယ္ရွင္
အေတာ္ေကာင္းပါတယ္
ခံစားရပါတယ္
October 31, 2009 at 6:39 PM
သို႔.....ခ်စ္ရပါေသာ မမမြန္..
ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္ရွင့္
November 1, 2009 at 9:52 PM
ကဗ်ာေလးကို လာဖတ္ပါတယ္...
November 16, 2009 at 9:41 PM
ကဗ်ာေလး......ေတာ္ေတာ္ခံစားရပါတယ္
ိကိုယ္တိုင္ခံစားျပီးေရးထားေလသလား
November 21, 2009 at 7:16 PM
ဘာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ေလ နားလည္ေပးေစခ်င္တယ္ မမမြန္ဘက္ကို။ မမ မြန္မွားတယ္ဘဲထားလိုက္ေတာ့ မွားခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္းရင္းေတြက ဘာလည္းဆိုတာ တစ္ခါတစ္ေလ ေၿဖမတတ္ေအာင္ ဘဲ ၿဖစ္တတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ေၾကာင့္မွားခဲ့တယ္ဆိုရင္ေကာ ေၿဖသာမလား။ ဘာမွမသိိခ်င္ပါနဲ႕ေတာ့ ေတာင္းပန္ၿခင္းခြင့္လႊတ္ၿခင္းနဲ႕ဘဲ ေ၇ွ႕ဆက္လွမ္းပါေတာ့။ ကံမကုန္ရင္ ၿပန္စံုႏိုင္ပါတယ္။ သိပ္စိတ္မပူပါနဲ႕ တစ္ေကြ႕မွာ ၿပန္စံုမွာပါ။ ၿပန္စံုပါေစလို႕လည္းဆုေတာင္းေပးလ္ိုက္ပါတယ္။
November 24, 2009 at 10:09 AM
အရမ္းေကာင္းတဲ့ကဗ်ာေလးပါ . .တကယ္ၾကိဳက္တယ္ . ..
ေနက္လဲမ်ားၾကီးေရးပါဦးေနာ္ . .
November 26, 2009 at 12:18 PM
ခံစားရပါတယ္ ဆိုတာထက္ ပိုေကာင္းေအာင္ မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး...ကိုမိုးသားေရ႕!
မွဴးဒါရီ
January 4, 2010 at 7:55 PM
လာဖတ္ပါတယ္
မမ
January 11, 2010 at 12:29 AM
Good Poem
ဆက္လက္ ခံစာခ်က္မ်ား မွ်ေ၀ေရးသားႏိုင္ပါေစလို႕....
February 6, 2011 at 9:43 PM